Dit was mijn laatste literatuurfeest
Ik zie de zin niet langer
Die zuur kijkende schrijver
die monotoon uit eigen werk voorleest
Mij dacht te kunnen vangen
door dicht te klappen na de cliffhanger
Thuis
op de bank
was dat boek ‘lang uit geweest
Aan de schutter
Jij schoot
dacht: raak
besefte, vroeg of laat
je daad
en houdt nu élke se-con-de van de dag
de noodzaak hoog
en zelfrechtvaardigt alles recht
opdat je niet ter aarde stort
Verkassen
Zodra ik kan
verkas ik naar een land
zonder waterige tomaten
en waar de paprika’s nog smaken
Individualisme
Hmm… individualisme…
Tijd
Tijd stroomt
vliegensvlug als water
tussen mijn vingers door naar later
en nooit meer terug
Poëziemoe
Poeh, poeh…
… ben plots íétwat poëziemoe
Plaaggeesten
Bij plaaggeesten denk ik allang niet meer aan Bassie & Adriaan, waarin de Plaaggeest – zonder tekst, immer lachend met plastic bolle wangen – werd gespeeld door diezelfde acteur die Hugo speelde in De Poppenkraam. Want vlak voor de grenzen dichtgingen werd ik voor de zoveelste keer geplaagd terwijl ik nét een leuke vrouw leerde kennen.
Ik was in Lviv, Oekraïne, waar ik op een doordeweekse avond op pad ging met Sally Rooney in m’n kontzak. Aan een pleintje met in het midden een kastanjeboom vol peertjes vond ik een vrijwel lege kroeg met achter de bar een schoolbord waarop alle bieren stonden gekrijt. Terwijl ik het bord bestudeerde (zoekend naar een porter of stout tussen alle IPA’s), merkte ik dat de jongedame op de kruk naast me naar me keek.
‘Hi.’
‘Hi.’
Doorgaan met het lezen van “Plaaggeesten”Bonussen voor de top
Toplagen
weten exáct
hoe zwaar hun gewetens bedragen
Herengracht
Vast al vaker door feministen gedacht
Waarom is er alleen een Herengracht?
Uitgaande van mijn spambox…
… heb ik een véél te kleine piemel.
Maar kan ik dit met bitcoins verhelpen.
Ik gedij…
“Ik gedij het best waar men het minst van mij verwacht.”
Ben vergeten wie dit zei, het was een quote bij een interview, maar zelden las ik een zin die mij zo treffend kenschetst, dus besloot ik er een tegeltje van te maken.
