Toetsen en schuiven

~ Rob ~ Plaats een reactie

Als ik tijdens het redigeren veel heb aan te passen of op te merken, lijken mijn vingers soms synchroon met Brubeck, Peterson of Evans de toetsen aan te slaan en waan ik me éventjes een jazzpianist.

Zodra ik na een onderbreking verderga of aan een nieuw manuscript begin, voel ik me een dj als ik op Fn + F6 druk, om mijn overgevoelige touchpad uit te schakelen, gevolgd door een snelle sweep met m’n duim om te controleren of ik hem niet juist heb íngeschakeld – vooral als ik dit precies doe met het invallen van een nieuwe beat op Jungletrain.

En zodra het geredigeerde manuscript retour gaat richting uitgever voel ik me een kort moment als een concertpianist na het slotakkoord van zijn opvoering: die laatste tik op Verzenden gaat altijd gepaard met een zwiep omhoog van mijn rechterhand. (Al zal een concertpianist dit vast niet combineren met ‘Hatsaflats!’)

 

Schuimfoto’s

~ Rob ~ Plaats een reactie

Dokter, ik weet niet of ik me zorgen moet maken… en misschien is dit wel héél gênant, maar… wanneer ik een cappuccino bestel, of een biertje, heb ik… nou ja… dus totáál geen behoefte er een foto van te maken.

Denkt u, mankeer ik iets??

 

(Trein)reizen en werken

~ Rob ~ 4 reacties

(Trein)reizen en werken gaat me prima af omdat:

Je in de meeste westerse buitenlanden (waar ik tevens Oost-Europa onder schaar) veel meer Starbucks- en Coffee Company-achtige koffietentjes dan in Nederland hebt, dus waar je aan de bar kunt bestellen en vervolgens met rust wordt gelaten. En waar vaak diepe stoelen en luie banken staan, zodat ik m’n laptop daadwerkelijk op mijn lap kan plaatsen (aan een tafeltje werk ik niet fijn). Voorbeeld: in alle drie de Baltische landen heb je Caffeine – die keten is fokking geniaal! En Boedapest heeft California Coffee Company – fokking idem. Doorgaan met het lezen van “(Trein)reizen en werken”

Afgewimpeld

~ Rob ~ Plaats een reactie

H. kwam op me afgelopen in de bieb terwijl ik nog een laatste keer mijn Inbox ververste voor ik weer op de fiets zou stappen – ik ben thuis offline en ik verwachtte elk moment een nieuwe klus. We hadden elkaar al weken niet gezien en ze wilde me even nieuwjaar wensen. Staat me bij dat ik ‘Jij ook’ zei, maar daarna klapte ik mijn laptop dicht en zei ik dat ik geen tijd had. Terwijl ze zich omdraaide, ‘Nou, doei dan’ zei en terugliep naar haar plek, kroop er langzaam een gevoel van spijt omhoog. Doorgaan met het lezen van “Afgewimpeld”

Wc-rolkokertjes

~ Rob ~ 4 reacties

De boel thuis opruimen is er de laatste weken een beetje bij ingeschoten, gezien ik vier thrillers op een rij had om te redigeren. Vandaar wellicht dat toen ik zojuist op de wc zat, ik al die wc-rolkokertjes die over de tegelvloer verspreid liggen héél even met kogelpatroonhulzen associeerde.

 

Hiërarchie

~ Rob ~ 1 reactie

Niet om het militaire systeem op de korrel te nemen, maar onderschat niet hoeveel behoefte aan hiërarchie gruweldaden met zich meebrengen. Die verantwoording wíl je kunnen afschuiven.

En vlak nadat ik dit noteerde, bedacht ik dat hetzelfde opgaat voor religies.

 

Roet

~ Rob ~ Plaats een reactie

 

Kom bij mij niet aan met verhalen

over fijnstof en zware metalen

Liever gezegend onwetend

dan een met roet vervuild gemoed

 

(En dan te bedenken dat ik ooit overwoog milieukunde te gaan studeren.)

 

Tien onmisbare schrijftips voor fictieschrijvers

~ Rob ~ 2 reacties

Ik had me voorgenomen hier geen werkgerelateerde content meer te plaatsen, maar goed, ik had ook gezegd dat ik zou stoppen met bloggen. Bovendien: misschien heb je wel schrijfplannen of ben je zelfs al begonnen, en dan weet ik zeker dat je onderstaande tips kunt gebruiken.

In dit stuk, op LinkedIn, som ik mijn belangrijkste tips voor fictieschrijvers op:

Mijn voornemen voor 2020? Zo véél mogelijk schrijvers helpen. Dus delen mag!