Klimaatontkenners

~ Rob ~ 1 reactie

Nadat ik Thich Nhat Hanhs Wat de wereld nodig heeft had gelezen, zo’n tien jaar terug, was ik me ineens een stuk bewuster van hoe alles samenhangt; hoe we deel uitmaken van één wereld en hoe klimaat en milieu niet iets zijn wat buiten ons staat. Hierna kon ik nieuwsberichten over milieurampen en global warming niet meer horen zónder er dagen beroerd van te zijn. Het was of alle nieuws over verontreiniging eveneens mijn gedachten en gemoed verontreinigde. En nog steeds.

Ook mijn ‘strijd’ om statiegeld te heffen op álle plasticflessen heb ik daarna gestaakt, al had dat ook te maken met alle kastjes en muren waar ik heen werd gestuurd.

Momenteel houd ik me verre van slecht nieuws, ook over oorlogen. Dat kun je struisvogelgedrag noemen, maar ik ga liever onwetend en kalm door het leven dan wetend en ongerust.

Echt, zet mij maar in een kamer vol klimaatontkenners.

 

Netwerkborrel

~ Rob ~ Plaats een reactie

Op netwerkborrels ben ik altijd blij als ik een bekende tegenkom, of, na één of twee biertjes, een onbekende heb durven aanspreken. Maar als we elkaar al kennen of blijkt dat we niet zo heel veel voor elkaar kunnen betekenen, word ik nieuwsgierig naar de anderen. Dan wil ik het gesprek beëindigen – ‘Leuk je even gesproken te hebben’ – met het risico dat ik daarna weer in m’n uppie sta (wat extra ongemakkelijk is als de ander daarna ook niemand anders krijgt te spreken). Doorgaan met het lezen van “Netwerkborrel”

Respect

~ Rob ~ Plaats een reactie

Machismo, patriottisme, racisme en homofobie (to name a few) zijn niets anders dan manieren om respect af te dwingen bij hen die niets anders dan respect te bieden hebben.

 

Beschadigd

~ Rob ~ 2 reacties

Een racist is iemand die op basis van uiterlijke verschillen een ander mens ontmenselijkt. Maar zelfs hij (of zij) zou moeten erkennen dat deze verschillen in het niet vallen als je ziet hoe we allemaal op dezelfde wijze opgroeien, van baby, tot peuter, tot kleuter tot jongetje, meisje; de eerste losse tandjes, armen die ineens een groeispurt krijgen (zoals me gister bij m’n neefje opviel), stemmen die hun hoogste registers verliezen en zinnen die steeds meer blijk geven van een innerlijk, van een mening, van interesse, van vragen. En elk kind heeft dezelfde behoefte aan een warme en veilige omgeving.

Wellicht dat het ontbreken van dit laatste sommigen heeft beschadigd.

 

Moeilijke poëzie

~ Rob ~ Plaats een reactie

Mijn antipathie (ik schreef eerst apathie) tegen moeilijke – dus niet-rijmende en niet-‘klinkende’ – poëzie werd flink opgestookt toen een ‘veelbelovende’ dichter (haar naam ben ik vergeten ) zo’n twee jaar geleden in de Volkskrant sprak over ‘al die bagger online die voor poëzie moet doorgaan’. Daarboven stond haar gedicht. Een kluwen woorden waarin ik nog geen draadje kon ontwaren, laat staan een rode. Maar ik zal het wel niet helemaal begrepen hebben. Doorgaan met het lezen van “Moeilijke poëzie”