Kan ik op papier met woorden etsen
alles wat ik denk en ook nog mijn verbazing schetsen?
Een grenzeloos palet zonder gesloten deuren
of slechts kaders die mijn gedachten kleuren?
Smartschappij
Er gaan veel te veel minuten verloren
met online blaten
en andermans geblaat aanhoren
En nu de maatschappij zo smart is ingericht
word ik zelfs tot wachten
voor het groene licht verplicht
Onder eigen vlag
De boot gemist
Naast de pot gepist
Veel water naar de zee gedragen
De plank volledig misgeslagen
Niet zonder slag of stoot
Vaak met hakken over de sloot
Immers, zonder bevlogen reilen
ook geen wind in eigen zeilen
Schoon schip gemaakt
Alle ballast kwijtgeraakt
En deze kleine sloep
bevalt mij eigenlijk best goed
Een ruime zee als vergezicht
Het vizier op daarvoorbij gericht
Mijn keuze voor het ruime sop
sloeg de spijker op z’n kop
Nooit gedacht
Onder eigen vlag
Op volle kracht
Wars van elk gezag
Zen
Al zittend bereik ik soms die staat
waarin vast en zeker loslaat
Biebzombies
Beste bieb
hoe breng ik ’t tactisch
dat ik noch kan werken, noch kan lezen
tussen al die in zichzelf mompelende zombies?
Tussen de krijsende koters, rondschallende TOSTI’s
en kan Merie zich melden bij de receptie,
kan Merie zich melden bij de recéptie, alsjeblieft?
Dan nog de vrouw die dáár haar haring eet – met taugé
Beste bieb, tabee
Tinder
Schaapachtig gelaten schuiven
Zoekend naar die ene bloem
of meerdere, om te bestuiven
Opperdepop!
Na zes jaar tegelen is het mooi geweest. De komende weken ga ik mijn best geslaagde tegeltjes bovenaan vastkitten, en mocht ik een andere blog starten (die kans is best groot) laat ik het je weten.
Groet!
Roken
Met elke inhalering
vertel je je longen
Krijg de tering
Uitgevers
Lage redactietarieven, waarover meestal niet te onderhandelen valt, en royalty’s voor redacteuren, hó maar – ‘uitgevers’ zijn alles behalve dat.
Appeltaart
‘Wacht even, had ze die appeltaart ál die tijd al in haar handen?’ schreef ik in de kantlijn van een manuscript dat ik onlangs redigeerde. Het was de zoveelste keer binnen een paar pagina’s dat ik struikelde. Zo bleek het personage zich ineens op een feestje te bevinden, terwijl ik tot dan toe dacht dat ze gewoon op bezoek was bij haar zus – zonder taart. Het werd een onbedoelde surpriseparty. Voor mij als redacteur welteverstaan. Doorgaan met het lezen van “Appeltaart”
Poetsen
Stel, twintig jaar terug in de tijd
Jij en ik, aan de koffie, of het bier
en je vraagt me naar mijn week, mijn werk
hoe het gaat
Maar in plaats van dat je me aankijkt
pak je je telefoon – die ‘vaste’
dus met snoer, en schijf of grote toetsen
neemt hem op schoot en begint hem te poetsen
terwijl ik tegen je praat
Stilte (7)
Of zoals Koos van Zomeren schrijft in ‘Apologie’ (Alle Vogels, Arbeiderspers):
In tegenstelling tot de rest van de wereld beweegt een uil in stilte. Zo bewaart hij iets van vóór de schepping.
Janis Joplin
Momenteel maak ik de vertaling van een Janis Joplin-biografie persklaar, en omdat ik haar alleen van naam maar nog niet van muziek kende, kocht ik The Essential Janis Joplin, op cd.
Al voor hoofdstuk 4 van de biografie wordt duidelijk hoe de jonge Janis zocht naar een manier om erkend te worden en dat haar stem hierin een geschenk bleek. ‘Het was een overweldigende stem,’ zei een vriend. ‘Het had geen zin om met Janis mee te zingen als ze op die manier tekeerging.’
Het nummer dat tot nu toe de meeste indruk op me maakte is haar a capella gezongen ‘Mercedes Benz’. Vooral haar bijna verontschuldigende ‘That’s it’, aan het eind, waarop een kort giecheltje volgt.
