Als je per se boeken wilt lezen zónder ervoor te betalen, raad ik je aan om vertaler of redacteur te worden, of boekenrecensent bij een krant. Dan kríjg je er zelfs geld voor – zolang er nog boeken worden verkocht natuurlijk.
Literatuurfeest
Dit was mijn allerlaatste literatuurfeest
Zie de zin niet langer
Die zuur kijkende schrijver
die monotoon uit eigen werk voorleest
mij dacht te vangen
door dicht te klappen na de cliffhanger
Thuis op de bank was dat boek lang uit geweest
Even een Loesje tussendoor (2)
En, wat is jóúw bestemmingsplan?
Verwachtingen (3)
Eerder schreef ik hoe verwachtingen, volgens mij althans, de stuwende kracht zijn achter dwanggedachten en -gedrag: je verwacht ergens geen controle over te hebben, dus ‘zoek’ je iets om geen controle over te hebben.
Stel dat verwachtingen ook de stuwende kracht zijn achter verslavingen. Dat het je niet gaat om het verdovende effect tijdens, maar om het schuldgevoel de dag erna. Dat je hiermee dat schuld- of schaamtegevoel dat je maar niet kunt duiden, maar dat je ergens diep vanbinnen ‘verwacht’ (iets uit je jonge jaren, waarschijnlijk veroorzaakt door verwachtingen van ánderen), vervangt met een schuldgevoel dat je wél kunt duiden.
Om nog een stapje verder te gaan: het bedwelmende effect van die verslaving dient er dan enkel toe om je geweten tijdelijk uit te schakelen.
Just a thought.
Autobiografieën
Vorige maand las ik Phil Collins’ Not Dead Yet, zijn autobiografie. Hier en daar kippenvel, een keer een traantje en een paar keer moest ik hardop lachen. Binnen een week had ik ’m uit.
Not Dead Yet is een opeenvolging van openhartige anekdotes, aangevuld met hoe hij daar nu tegenaan kijkt (‘In hindsight…’). Hij belicht net zo goed zijn (vele) successen als zijn (vele) missers, en relativeert ze bovendien met humor. Lees verder
Een brutaal mens…
Mooi, wordt het op déze helft tenminste wat rustiger.
Was het de koffie, of…
Waardoor het precíés misging op kantoor weet ik nog steeds niet, maar na bijna vijftien jaar ICT-werk lukte het me gewoon niet meer die acht uur op een rij vol te maken. De systeemplafonds kwamen steeds dichterbij en op het laatst had ik het volle weekend nodig om bij te tanken.
Misschien was het het werk zelf. Ik heb aan allerlei complexe projecten meegewerkt waarvoor ik telkens weer een nieuwe tool of taal moest leren. Weer een nieuwe versie. Weer op cursus. Zelden had ik voldoende aan de kennis die ik al bezat. Dat was in elk geval één van de dingen die me tegen gingen staan. Lees verder
Overbruggen
Ik probeer niet langer
de afstand te overbruggen
tussen hier, nu, dit, mezelf
en daar
wie ik dacht te wezen
Bevlogen
Nog even over Koos van Zomerens Alle vogels (zie Stapel!): ik ben er inmiddels aan begonnen en vind het echt schitterend geschreven. Bevlogen. Ook als je niet in vogels bent geïnteresseerd kan ik je dit boek aanraden. Blader het in elk geval even door wanneer je in een boekwinkel staat; sommige van zijn stukjes beslaan nog geen halve pagina.
Wanneer iemand mooi kan schrijven (wat natuurlijk deels een smaakkwestie is) doet het genre of onderwerp er niet eens zo heel veel toe, wat mij betreft. Zo lees ik graag de wijncolumns van Onno Kleyn, terwijl ik geen wijndrinker ben. Hij schrijft beeldend, luchtig en ‘vloeiend’, al zou ik nu willen dat ik een schrijfstijl zo duidelijk kon omschrijven als Kleyn zijn wijnen en Van Zomeren zijn vogels.
Hardlopen (7) / Dilemma’s
Zzp-dilemma’s: hoe laat ga ik hardlopen?
Gelijk uit bed was het voornemen, maar dit lukt me om een of andere reden zelden. Uurtje of tien, als m’n ontbijt een beetje is gezakt dan? Neh, dan kriebelt het en wil ik naar een van mijn koffietentjes fietsen voor een cappuccino en om m’n mail te checken (ik ben thuis offline, lang verhaal). Vlak voor de lunch dan, zo rond halfeen? Neh, dan heb ik hónger. Vlak voor het avondeten? Zelfde verhaal.
Drie uur, dat lijkt het perfecte tijdstip: lunch intussen gezakt, alweer twee uurtjes gewerkt dus toe aan een break en als het straks winter is, is het tenminste nog licht rond die tijd.
’s Zomers daarentegen is het drie uur ’s middags vaak te heet, maar dan ga ik na het avondeten vaak fietsen, dat kan tenminste wél op een volle maag. Al kan ik dan diezelfde avond geen uren meer achter m’n laptop maken.
Dilemma’s, dilemma’s…
Yogamatten
Als ik goed was in streetart zou ik het volgende maken: een peloton donkere silhouetten met helmen, met op hun rug in plaats van een geweer een opgerolde yogamat, elke in een andere felle kleur.
PS. Dat ‘matten’ dubbelzinnig is, bedacht ik me pas ná het schrijven.
Groen licht
Weet iemand een app die een seintje geeft wanneer het verkeerslicht op groen springt?
