In de ene hand een peuk
terwijl de andere jeukt
om je Facebook te behangen
Hoe kun je nou verlangen
met twéé handen
héél de dag te kunnen vangen?
In de ene hand een peuk
terwijl de andere jeukt
om je Facebook te behangen
Hoe kun je nou verlangen
met twéé handen
héél de dag te kunnen vangen?
Jaren op een ijsbreker gevaren hebben en niet weten hoe een gesprek te beginnen.
Wil ook wat delen
ook wat sharen
Wat, kan me niks schelen
Gewoon effe wat blèren
Nog één enkele hindernis te gaan
Daarna heb ik ruim baan
Niet langer geketend
maar geboeid door dit bestaan
Voorzien van smileys
als tekstuele wasverzachter
zet ik alle zinnen zonnig neer
Ook bij een innig verlies
plak ik ze erachter
nadat ik eerst het haakje keer
Ook zonde
Door in die ene seconde
haar flirtende blik te negeren
Kon ik daarna een maand aan spijt spenderen
Dacht dat ik sjans had, heus
Trok
nadat ik m’n cappuccino had gedronken
zij mij na elke slok een glimlach had geschonken
de stoute schoenen aan
en vroeg haar naar haar naam
Ze antwoordde niet mis te verstaan
‘Sorry, dat gaat je niets aan…
En veeg eens dat schuim van je neus!’
En ik maar denken dat de wet van Murphy betekent dat je ooit grappig was en daarna alleen nog maar kutfilms maakt…
Dat zeurende gevoel in m’n maag wanneer het mijn beurt is om een rondje te geven en ik er net vandoor wil gaan om een shoarma te scoren. Toch?