Langs lange houten tafels begeven

zich freelancefronzen boven laptoppen

Koffiemokken

Dagelijks dezelfde koppen

die soms een knikje van herkenning geven

Het gekakel en geklik

Het turen en getik

De stilte na het stomen

Onopgemerkte schuimiconen

Opperste concentratie, tot de eerste harde kuch

Een blik

een slok

waar was ik

en weer terug

 

Ik open mijn laptop

Kijk om me heen en stroop mijn mouwen op

Voel me toch wat naakt en kaal

tussen al ’t geïnjecteerd tribaal

Alle lippen lijken, nu’k erop let, verzonken

in baarden die boven dichtgeknoopte denims pronken

En bij de slanke schermen die ik voor hen zie

valt mijn logboek toch wat in het niet

 

Wie weet ga ik me bekeren

Start alvast met stoppen met scheren

Ga ik – look, Macbook – all the way

en word ik dé hipster van mijn wificafé