Dus, want… hoe zit het nou
Je kijkt naar mij
en ik net zo hard naar jou
Kan blijven kijken, maar zou liever willen weten
hoe je heet, wat je ’t liefst eet
of je met mij de koude nacht zou willen bezweten
Je mondhoeken lonken
je ogen pronken
Ik hoop dat je ziet dat je me verleidt
of, ik zie dat je hoopt dat ik…
Afgeleid
De glans om je vinger ving mijn blik
Maak ik überhaupt een kans?
Ik heb zó veel meer te vertellen dan dat jij hebt te luisteren.
Freelancen en studeren komen eigenlijk op hetzelfde neer: je nestelt je vol ijver met een veel te dure koffie (zodat je jezelf verplicht je tijd nuttig te besteden) in een koffietentje, achter je opengeklapte laptop of boek – om vervolgens je smartphone te gaan masseren.
Bananen scheiden een stofje af waardoor het andere fruit in dezelfde schaal sneller verrot, alsof ze daarmee zeggen: onze fruitschaal, oprotten!
Oeuvre is een kwantitatieve term, toch?
Op dit uur
Vroeg, maar niet guur
Half slapend
al fietsend ontwakend
Zonder spoed
mijn heerlijke, dagelijkse sleur tegemoet
Tijdens het hardlopen stijgt de moed op uit m’n schoenen.
Spontaan?
Ligt eraan
Geef je me een tel of meer
dan pen ik ’t in perfecte woorden neer
‘Ik ben echt heel druk, heel gelukkig & ik wil alleen maar zeggen: Tijd, sta hier stil.’ (Virginia Woolf)
Ik Verstuur m’n factuur
met de zwier van een concertpianist
die het slotakkoord
uit zijn partituur afvuurt
