Sommige redacteuren, onder wie ik, verstaan onder proeflezen het inhoudelijk beoordelen van de eerste versie van een manuscript (‘voorproeven’). Andere redacteuren verstaan hier het corrigeren van spel- en taalfouten onder, waarschijnlijk gebaseerd op het corrigeren van de ‘proef’ – de bijna-definitieve versie (op die foutjes na) van het manuscript – voordat deze naar de drukker gaat.
Proeflezen is dus geen eenduidig begrip. Onhandig, want de eerste interpretatie is van toepassing op het begin, en de tweede op het eind van het uitgeefproces.
