We kunnen vanaf hier weinig doen aan de oorlog. Het enige wat we hier wél kunnen doen, is de vluchtelingen opvangen; ze welkom heten. Maar ik hoor om me heen en lees in de krant dat velen van ons báng voor ze zijn.
En angsten hebben de neiging om zichzelf te vervullen.
We zullen gaan reageren op onze angst. Door de vluchtelingen het nádeel van de twijfel te geven. Door te wij-zij’en. Door uitsluiting. Afstoting.
Mensen die zich niet welkom voelen, die uitgesloten worden, zullen op hun beurt angstig worden. En op hún beurt reageren. Op onze angst.
We vrezen dus de gevolgen van onze eigen angst.
Het begint altijd bij angst. Discriminatie, haat, de gruwelijkste onvoorstelbaarheden beginnen – zíjn begonnen – bij angst. Dit heeft de Tweede Wereldoorlog ons duidelijk gemaakt. En een gewaarschuwd mens…
Toch?
Teiltjes & Tegeltjes 
Dat “we” bang zijn valt wel mee, ook dat “we” vinden dat vluchtelingen niet welkom zijn is niet waar. De uitwassen komen in de media. Voor de rest: “het goede is zo alomtegenwoordig dat we het niet zien.”
Verhelderend stuk van Rutger Bregman: https://t.co/BnKbSb5b5d
LikeLike
Dank je, die kon ik wel even gebruiken.
Snel aan het bokbier, mailtje komt eraan!
LikeLike