Laten we het geen nalatenschap noemen
Dat klinkt zó verwaand
zo zelfvoldaan
Niettemin mag ik verlangen
iets toe te voegen
aan dit vluchtige bestaan
Maand: november 2015
Afvinken
Toen ik jong was, was ik gefascineerd door vogels. Ik vond ze magisch. De ijsvogel, in het vakantiepark in Duitsland; het roodborstje, een rood vlekje dat ’s winters afstak tegen de witte sneeuw in het park; de torenvalk, ‘biddend’ in het weiland net buiten de stad. Ik was vaak hele dagen op pad met m’n verrekijker.
Omdat ik van elke vogel de naam wilde weten, kreeg ik een paar vogelboeken van m’n ouders. En toen ik die leeftijd bereikte dat je ergens goed in wil zijn, werd het kennen van zo veel mogelijk vogels mijn ‘ding’. Als ik ’s ochtends vroeg op pad ging met andere vogelspotters, werd het een sport om zo snel mogelijk de vogel te benoemen. Vogels die ik al eerder gespot had, werden minder interessant. De magie ging verloren.
Sinds een paar jaar is die magie weer terug.
Geweten
De oud-baas van Vestia, de CEO van VW en de gepensioneerde directeur van de pillen-mét-bijwerkingenfabriek, die niet alleen een jacht kocht maar ook een jachthaven voor zichzelf liet bouwen… Ze móéten hun geweten wel continu onderdrukken om er niet mee geconfronteerd te worden; met luxe, opscheppen, cocktails, meer luxe en allerlei andere afleiding.
Ik kan me hun gehaastheid voorstellen. Telkens één stap op je geweten voor moeten blijven. Niets doen is geen optie, dan word je ingehaald.
Een jachtig bestaan, lijkt me.
Egoïsme in een notendop
Ik geloof dat egoïsme voortkomt uit een gevoel van mínderwaardigheid. Het is het projecteren van een gebrek aan eigenwaarde; het behandelen van anderen zoals je zelf verwacht behandeld te worden. Het benadelen van anderen omdat je zelf verwacht benadeeld te worden.
Egoïsme komt niet voort uit angst tekort te komen, maar uit angst tekortgedaan te worden.
Hebzucht ligt in het verlengde hiervan: het is het vullen van dit gebrek aan eigenwaarde, met spullen. Waardering kun je immers niet kopen.
Hagelslag
Wat zeggen ze dan wél bij Venz of De Ruijter als de pauze voorbij is?
Marsepein
Soms heb ik van die grillen
Kan ik ineens níéts anders willen
dan zachtjes bijten
in jouw marsepeinen billen
Zorgen maken
Het was een paar jaar terug, op Rock Werchter. Jason Mraz zong iets met ‘don’t worry’, en m’n broer keek me aan met een blik van ‘Hoor je het nou?’ Jij hebt makkelijk praten, dacht ik toen.
Bloggen (6)
Schrijven is schrappen: een schrijversadagium. Niet alleen bedoeld om de schrijver te dwingen zijn gedachten goed op een rijtje te zetten voordat hij ze publiceert, maar ook om de aandachtsspanne van de lezer niet te veel op te rekken. Met de overdaad aan online content geldt dit misschien nog wel meer voor blogs. Een blog mag dus best een beetje kobo (kort door de bocht / kort en bondig) zijn.
Zelf kijk ik altijd eerst hoe lang een blog is voordat ik beslis of ik hem ga lezen, tenzij hij geschreven is door een blogger die ik volg; van wie ik weet wat ik kan verwachten. Maar dan nog: liefst niet te lang, heldere/nieuwsgierigmakende kop en snel – zonder te hoeven scrollen – to the point.
Verslaafd aan je smartphone?
Of alles in de hand?
Aanzien
Geachte …,
Mag ik zo vrij zijn?
Kan het zijn dat u zich diep vanbinnen minderwaardig voelt? Dat u niet genoeg gekoesterd bent, genegenheid en waardering heeft ontvangen, en daardoor nu bang bent andermans waardering niet waard te zijn?
Kan het zijn dat u dit tekort aan waardering heeft vertaald naar een gebrek aan aanzien, aan respect; omdat u aanzien af kunt dwingen, in tegenstelling tot waardering? In tegenstelling tot liefde?
En waartoe dient macht in dit geheel? Een manier om aanzien te verkrijgen?
Het enige aanzien dat u kunt winnen met macht is gestoeld op angst. Angst vergroot juist de afstand tussen u en anderen; tussen u en liefde.
Aanzien is als rul zand.
