Het stille besef dat we onze eigen kraamkamer aan het vervuilen zijn, zet ons ertoe om afleiding te zoeken, via consumentisme, materialisme en allerlei andere vormen van ‘blindehoekverbreding’, waarmee we ons niet alleen afsluiten van de catastrofe die we zelf aan het creëren zijn, maar hem ook in stand houden – en verérgeren.
We kunnen dit alleen voorkomen als we beseffen dat we allemaal met dezelfde navelstreng verbonden zijn.
