De drang om andersdenkenden jouw denkbeelden op te leggen – of het nou een levensovertuiging, religie of dieet betreft – is volgens mij gebaseerd op de neiging je aan dit beeld vast te klampen, als een reddingsboei. Uit zekerheid. Uit veiligheid. Of misschien gewoon uit gewoonte.
Omdat je een denkbeeld nodig denkt(!) te hebben, zie je afwijkende denkbeelden niet zozeer als afwijzing van de jouwe, maar als een stille ontmaskering van dat wat het is: een (breekbaar) beeld.
