Weet je nog, dat gevoel van vroeger (mocht je het pre-internettijdperk nog hebben meegemaakt), toen je in spanning wachtte op een brief, en je zodra je de plof op de mat hoorde naar de brievenbus rende? En dat als-ie er dan niet tussen zat je weer een hele dag moest wachten? Dat machteloze – er viel niets te ‘refreshen’ – verlangen?
Dat mis ik soms.
En dan die opluchting en brandende nieuwsgierigheid als de brief eindelijk op de mat lag en je er eens goed voor ging zitten om hem écht te lezen (zonder al na één regel aan een antwoord te beginnen) – en daarna minstens nog een keer.
Teiltjes & Tegeltjes 