Zolang veiligheid moet worden afgedwongen, houden we onbewust vast aan dreiging, aan angst: afgedwongen veiligheid is onderdrukte angst. Zolang veiligheid niet vanzelfsprekend is, kunnen we geen vrede ervaren – enkel kortstondig, als opluchting.

Veiligheid is niet hetzelfde als vrede. Vrede gedíjd in veiligheid. Veiligheid is de vruchtbare bodem waarin vrede tot bloei komt. Vrede is de glimlach van een onbekende, ‘dankjewel’ en ‘sorry’ kunnen zeggen, iemand voorlaten bij de rij voor de kassa als hij alleen maar een pot pindakaas in z’n mandje heeft. Vrede is liefde.

Vrede is geen toekomstbeeld. Het bestaat enkel hier en nu. Daarom is veiligheid een basisvoorwaarde: angst trekt je uit het moment.