Niet alleen als lezer maar ook als redacteur heb ik voorkeur voor thrillers. Een vriend vroeg me laatst argwanend waarop die voorkeur gebaseerd is – alsof ik een duistere schaduwzijde voor hem verborgen hield. Hoog tijd om eens op zoek te gaan naar mijn ‘motieven’. Doorgaan met het lezen van “Waarom ik het liefst thrillers redigeer (en lees)”
Maand: april 2016
Huis-tuin-en-keuken
Waar staat die keuken dan precies in huis-tuin-en-keuken?
Hoe lang
Het onderscheid hoelang (tijdsduur) en hoe lang (lengte) mag van mij worden opgeheven. Hoe lang dekt in alle gevallen de lading.
Ook in het geval van tijdsduur zeg je namelijk ‘hoe langer het duurt’. Niet ‘hoelanger’.
En neem dit voorbeeld:
A: ‘Ik ga een rondje hardlopen, ga je mee?’
B: ‘Hoe lang?’ / ‘Hoelang?’
Dus A zou op basis van wel of geen spatie kunnen begrijpen of B naar de lengte of de duur van het rondje vraagt? Die spatie hóór je niet. Ik niet althans.
En vergelijk het eens met het onderscheid zolang/zo lang. Zolang gebruik je als ‘ondertussen’ en bij ‘gedurende de tijd dat’ (‘Zolang jij blijft treuzelen…’). In alle andere gevallen schrijf je zo lang, of er nu lengte (‘Nooit geweten dat zonnebloemen zo lang worden’) of duur (‘Nooit eerder een zomer meegemaakt die zo lang duurt’) wordt bedoeld.
Van sommige uitgevers, zoals Boekerij, mag ik (gelukkig) al ‘hoe lang’ gebruiken.
Poëzie (3)
Is dat ook poëzie?
Als ik door het raam van mijn koffiestek
aan de overkant een vrouw
met diadeem een patatje naast een cactus eten zie?
Speedo
Ik zou best in zo’n krappe, strakke Speedo over het strand willen banjeren, maar ik heb er gewoon de ballen niet voor.
Schrijven (13)
Schrijven is graven
Schrijven is onthullen
Schrijven is behagen
Schrijven is verhullen
Smartphone (2)
Het komt op mij toch een beetje over alsof we ook buiten het museum niet meer zonder audio guide kunnen.
Weinig vrienden
Over de stelling ‘Wie veel schrijft, heeft weinig vrienden’ ga ik vanavond eens uitgebreid nadenken. Morgen lees je mijn conclusie.
Kwartje
Soms vallen kwartjes bij mij pas veel later, en op heel rare momenten. Vanmorgen werd ik wakker met een mogelijke verklaring voor het norse gedrag van de douaneagenten die paspoorten controleerden in de trein, toen ik door Oost-Europa reisde. Let wel: dit was anderhalf jaar geleden.
In de nachttrein naar Bulgarije was het het ergst, daar werd ik wakker geschreeuwd en scheen er een felle zaklamp in m’n gezicht. ‘Passport!!’ Niet bepaald een ‘Welcome to lovely Bulgaria’. Doorgaan met het lezen van “Kwartje”
Don’ts en do’s voor het schrijven van een thriller
Om deze blogpost niet telkens in tweevoud aan te hoeven vullen, verwijs ik je door naar dezelfde post op LinkedIn: Don’ts and do’s…
