Ik ben aan het oefenen op loslaten. Het loslaten van mijn gedachten; mijn herinneringen, zorgen, vooruitblikken en dagdromen.
Vaak probeer ik me op de fiets voor te stellen hoe mijn laatste blog ontvangen wordt, of maak ik me zorgen om al het plastic in de Schie en vraag ik me af waarom ze niet gewoon fucking overál statiegeld op heffen, of kibbel ik in gedachten met iemand die zei dat… Waardoor ik de flirtende futen, de bloeiende narcissen en die zwaaiende bekende over het hoofd zie. Op zulke momenten ben ik niet ‘beschikbaar’ voor het leven.
Dus oefen ik in loslaten. In ervaren. In kijken, luisteren, voelen; zonder te benoemen, beoordelen of bestempelen. Dat doe ik wel achteraf, als ik erover schrijf.
