Alsof een ieder
de stilte
op z’n eigen wijze
wil vermijden
Wil je zo
de confrontatie
met jezelf omzeilen?
Of vrees je juist
dat je jezelf verliest?
Alsof een ieder
de stilte
op z’n eigen wijze
wil vermijden
Wil je zo
de confrontatie
met jezelf omzeilen?
Of vrees je juist
dat je jezelf verliest?
‘Gewoon’, ‘natuurlijk’ en ‘vanzelfsprekend’ zijn woorden die vaak geschrapt kunnen worden. Ze klinken opdringerig, sturend en stug; alsof de schrijver of spreker zíjn norm als dé norm wil opleggen en niet van plan is om van standpunt te veranderen.
De sportdiëtist die ‘gewóón een boterham met pindakaas’ adviseert, laat indirect zijn afkeer van superfoods en kale shakes blijken.
Of: ‘Dieren hebben vanzelfsprekend geen bewustzijn.’ De schrijver weet het zeker, en lijkt bovendien niet open te staan voor discussie.
Een overtuigende tekst heeft dit soort ‘stuurwoorden’ natuurlijk helemaal niet nodig.
Beste Taalunie, nog even over die tussen-n. Nu komt er een koppelstreepje in plaats van een n in ‘gedachte-experiment’, vanwege de klinkerbotsing. Is dat nou echt zoveel beter?
In een Volkskrant-artikel over paleontologie werd een ‘wolharige mammoet-kies’ genoemd. Dat moet officieel een wolharigemammoetkies zijn (of wolharige-mammoetkies), omdat een kies nooit wolharig is, laat staan na duizenden jaren. Het is de kies van een wolharige mammoet.
Wordt er over duizend jaar een kies gevonden die na DNA-analyse van mij blijkt te zijn geweest, dan is het een Rob Steijger-kies (of Rob Steijgerkies), dus met hoofdletters én spatie. Met of zonder streepje mag je zelf, uhm, kiezen.
Als ik heel typische kiezen zou hebben, wordt het een robsteijgerkies; een sóórt kies, waardoor de hoofdletters en spatie vervallen. Je tandarts zou dan kunnen zeggen: ‘U hebt robsteijgerkiezen.’
Wat nog altijd beter is dan: ‘U hebt wolharigemammoetkiezen.’
Het laten zinken van je verwachtingen en wensen, waardoor je werkelijke drijfveren komen bovendrijven.
Van al die duizenden uren op kantoor heb ik er vast honderden uit het raam getuurd. Meestal tijdens vergaderingen. Of gewoon achter mijn computer; dan leek het waarschijnlijk of ik aan het nadenken was. Ook tijdens mijn opleiding was ik vaak ver weg in dagdromenland. Het mag een wonder heten dat ik überhaupt diploma’s heb behaald. Doorgaan met het lezen van “Dagdromen (2)”
Als ik net zo boos beloof te kijken
alsof ik Beckham zelluf was
kan ik dan ook ’ns in de bushokjes prijken
in een zelfontworpen jas?
Niet zozeer uit ijdelheid
maar ’k zit wat krap bij kas
Zag mezelf zojuist passeren
Dat wil zeggen, over twintig jaar
Gebleekte grijns, gebruind gelaat
Ray-ban boven op mijn grijze haar
Outfit strak gesteven
met die jonge dame aan de praat
die naar het leek zo-even
nog voor haar tentamens zat te leren
Ik zou ‘verbazen’ en ‘bazelen’ willen verbasteren tot verbazelen: ‘Je verbazelt me’ – ongelofelijk hoeveel onzin je uit weet te kramen.
Oftewel: gedachte-inteelt