Schrijven is fileren
Vlak onder de huid, tot op het bot
Schrijven is stileren
Althans, een poging tot
Maand: juni 2016
Schrijven (14)
Schrijven is spreken zonder eh’s, uhm’s en eigenlijk bedoel ik’s.
Loyaliteit
Hoe wrang het ook mag klinken, volgens mij gaat er een verkapte vorm van liefde schuil achter vijandschap en geweld. Liefde in de vorm van loyaliteit. Doorgaan met het lezen van “Loyaliteit”
Woord van de dag (3)
Hiernumaals
Bureaucratie
Even een kaartje sturen vanuit Boedapest aan mijn ouders, dacht ik. Het werd niet ‘even’. Doorgaan met het lezen van “Bureaucratie”
Woord van de dag (2)
Like-lustig
Geld
Als je geld beschouwt als een vorm van waardering, wat zegt dit dan over (de tekorten van) de heren bankdirectie?
Ademhaling
Het is alweer jaren terug dat ik naar retraites ging. Eén keer in een klooster, een keer in een afgelegen boerderij en twee keer in Schotland, op een klein eilandje voor de kust. De langste ‘zit’ was vier dagen. Leerzaam, ontstressend, heerlijk gegeten, maar ook frustrerend en pijnlijk, toen ik nog op een kussentje probeerde te mediteren. En zoals ik het nu zie: te ‘vergezocht’. Doorgaan met het lezen van “Ademhaling”
Teerbemind
Genoeg teerbemind: klaar met die peuken!
Social awareness
De man aan het tafeltje rechts van mij houdt zijn sigaret nog nét niet onder mijn neus. Smerig. Nou vind ik roken sowieso smerig, maar wat ik niet begrijp is hoe je die social awareness (in goed Nederlands?) uitzet. Of hoe die kerel laatst aan de lange tafel in het wificafé, waar iedereen geconcentreerd aan het werk was, hardop ging zitten bellen zónder zich af te vragen of hij iemand stoorde. Want dat deed je behoorlijk. Lul.
Het is eigenlijk een dubbele irritatie: je stoort me en ik snap je niet. Of is dat laatste iets wat bij mezelf ligt en moet ik het gewoon eens vragen? Stoor ik me misschien aan mijn gebrek aan assertiviteit?
Zal ik het gewoon zélf eens proberen, wanneer het helemaal stil en ‘zen’ is in het wificafé? Hardop bellen bedoel ik, niet roken.
