Dit was mijn laatste literatuurfeest
Zie de zin niet langer
Die zuur kijkende schrijver
die monotoon uit eigen werk voorleest
mij wel dacht te vangen
door dicht te klappen na de cliffhanger
Thuis op de bank was dat boek lang uit geweest
Dit was mijn laatste literatuurfeest
Zie de zin niet langer
Die zuur kijkende schrijver
die monotoon uit eigen werk voorleest
mij wel dacht te vangen
door dicht te klappen na de cliffhanger
Thuis op de bank was dat boek lang uit geweest
Sadisme
dat is me
de perfecte symfonie vermoord
door het dissonante slotakkoord
Dromen mag verlangen heten
Drijven naar waarnaar je smacht
Doch, verdronken in mijn diepste dromen
zie ik vooral wat ik voorheen niet zag
Al lange tijd wil ik iets schrijven over literatuur. Wat is het? Wanneer is een boek literair?
Ik heb geen literatuur gestudeerd, laat ik dat vooropstellen. Maar ondanks mijn werk als redacteur voelt dat niet als een gemis. In elk geval heb ik nog geen vragen gekregen als: ‘Hoe literair is mijn manuscript?’ Wel krijg ik vragen als: ‘Is het goed genoeg om uit te geven?’ Die vraag is tenminste concreet. Doorgaan met het lezen van “Literatuur”
Multitasken. Ik geloof er niet in. Meerdere tabbladen tegelijk open? Heeft niets met efficiëntie te maken. Het betekent gewoon dat je niet écht zin hebt in wat je aan het doen bent, waardoor je een kortere aandachtsspanne, oftewel een hogere afleidingsbehoefte hebt.
En online is er altijd wel iets te vinden om die behoefte te vullen. Doorgaan met het lezen van “Inter(net)rupties”
Vrede wacht
met moederlijk geduld
op het moment
dat met verleden
noch verlangen wordt gevuld
Stel, je wilt je verhaal opschrijven. En het liefst ook uitgeven, via een uitgever of als dit niet lukt in eigen beheer. Maar je twijfelt nog omdat het heel persoonlijk is. Of kwetsend voor je naasten.
Oplossing: betitel het als ‘fictie’. Verander de namen en meld dat alle eventuele overeenkomsten met bestaande personen op toeval berusten. Maak van een man een vrouw, vervang locaties et cetera. Zo voorkom je dat je niet meer welkom bent in het dorp waar je vandaan komt (zoals Dimitri Verhulst na het schrijven van De helaasheid der dingen). En breng het eventueel uit onder een pseudoniem. Doorgaan met het lezen van “‘Fictie’”
Smart
ofwel hunkering, verlangen
Slim(?)
in één klein kastje gevangen
Ik heb er een handje van om oude blogs van andere bloggers te ‘reanimeren’. Dan reageer ik bijvoorbeeld op een blogpost over havermout en kom ik er daarna pas achter dat de laatste reactie van meer dan een jaar geleden is.
Stel je voor dat ik over tien of twintig jaar ineens reageer op jouw blog. Een blog die nog wel online is, maar die je allang vergeten bent. Lijkt me raar: alsof je een leraar van je basisschool tegen het lijf loopt die direct begint over jouw werkstuk uit klas 3A waar hij nog een vraagje over heeft. Doorgaan met het lezen van “Blogs reanimeren”
‘Digital nomad’: spot on! Zwerven. Ongebonden zijn. Vrijheid. Met andere woorden: het tegenovergestelde van vijftien jaar gevangenschap op kantoor.
Onlangs ben ik voor de derde keer op reis gegaan zonder ‘Out of office’-melding in te schakelen. Laptop mee en halve dagen gewerkt in koffietentjes, soms op het terras onder een luifel. Doorgaan met het lezen van “Out of office”