Bij het lezen van al die oorlogsboeken werd me langzaamaan iets duidelijk. ‘Wij-zij-denken’ ontstaat niet omdat je een hekel hebt aan ‘hen’ – je ként hen vaak niet eens –, maar omdat je een ‘wij’ wilt vormen.
Een gezamenlijke vijand creëren is niets anders dan een manier om te verbroederen. Anderen buitensluiten om zelf binnengesloten te worden. Segregatie ten behoeve van integratie. Verbannen om te verbinden. Et cetera.
Zo bekeken hebben pesten, discriminatie en zelfs genocide dezelfde gemene deler.
PS. Ik weet dat er meer achter wij-zij-denken steekt, waaronder ideologieën, overtuigingen en de behoefte aan schuttingen. En ik weet ook dat ik er wel heel vaak over blog; maar het is bloggen of wakker liggen.
