Eerder schreef ik hoe verwachtingen, volgens mij althans, de stuwende kracht zijn achter dwanggedachten en -gedrag: je verwacht ergens geen controle over te hebben, dus ‘zoek’ je iets om geen controle over te hebben.
Stel dat verwachtingen ook de stuwende kracht zijn achter verslavingen. Dat het je niet gaat om het verdovende effect tijdens, maar om het schuldgevoel de dag erna. Dat je hiermee dat schuld- of schaamtegevoel dat je maar niet kunt duiden, maar dat je ergens diep vanbinnen ‘verwacht’ (iets uit je jonge jaren, waarschijnlijk veroorzaakt door verwachtingen van ánderen), vervangt met een schuldgevoel dat je wél kunt duiden.
Om nog een stapje verder te gaan: het bedwelmende effect van die verslaving dient er dan enkel toe om je geweten tijdelijk uit te schakelen, zodat je niet geremd wordt tijdens het ‘voldoen’ aan je verwachtingen.
Just a thought.
