Oneliners. Soms twee.
Lijkt me dat reisschrijfster Iris Hannema via haar stuk in de Sir Edmund van 16 juni – ‘Blijvend is de geruststelling van het opstijgen vanaf een startbaan. Gisterochtend […] verliet ik Nederland weer in opwaartse beweging en daarmee bevrijdde ik me op een van de makkelijkst mogelijke manieren van alle sociale verplichtingen’ – een twééde manier heeft gevonden om zich van haar sociale verplichtingen te bevrijden.
Derde gemiste oproep van een onbekend nummer binnen een week, en geen bericht achtergelaten. Waarschijnlijk een callcenter, maar stiekem hoop ik dat jij het was. Doorgaan met het lezen van “Ik heb je gemist”
Dáár heb je de bron van al het strijden
We willen ons meten en wegen
om zodoende onze grenzen te weten
Waarna we ons, van ons eigen bewust
van de ander voelen gescheiden
Mijn verlangen naar een relatie duurt ongeveer tot aan het ontbijt. Daarna vind ik het heerlijk dat ik op een dag als vandaag – het is weekend – niets ‘leuks’ hoef te ‘gaan doen’. Doorgaan met het lezen van “Verlangen naar een relatie”
Niet zozeer het zwarte schaap, maar dat schaap dat hooguit twee biertjes gesprekstof heeft, dat eigenlijk liever luistert (wat hij soms wel víér biertjes volhoudt) maar zich het allerliefst terugtrekt in zijn stille stalletje, en dat zich regelmatig, bijvoorbeeld als hij in een koffietentje achter zijn laptop zit, afvraagt waar al die andere schapen toch de hele dag over blaten.
