Klopt, ik schrijf hier voornamelijk over mezelf. Maar een blog is toch niets anders dan een publiek dagboek? Een egoplatform? Of zit er meer achter mijn exhibitionisme?
Schrijven kan verhelderen en opluchten. Net als praten. Toch kun je pas écht bij iemand je hart luchten als je precies weet wat je dwarszit, wat niet altijd het eerste is wat in je opkomt. Bovendien speelt het (vermeende) geduld van de luisteraar een rol. Bij mij althans.
Schrijven helpt me mijn woorden goed op een rijtje te zetten, en daarmee mijn gedachten. En het idee dat ‘iedereen’ (al mijn vijftig volgers) meelezen, dwingt me mezelf zo scherp mogelijk te verwoorden.
Ook bij wiskunde komt dat vaker voor: je kunt een probleem niet oplossen, je begint het aan iemand anders uit te leggen, en dan zie je ineens de oplossing!
LikeLiked by 1 persoon