Aankomende week twee deadlines, waaronder mijn eerste klus voor De Bezige Bij (en pas nu ik dit intyp, zie ik de ironie*). Dus: doorknallen. Geen tijd voor treuzelende toeristen, bekenden, lege banden, volle vaatwassers.
En ook geen tijd voor wespensteken – hoe kwam die motherfucker überhaupt onder mijn overhemd? Ik voelde iets kriebelen, krabde, voelde een steek en nu ligt-ie op de grond van het koffietentje te kronkelen. Moet ik nou iemand vragen het gif eruit te zuigen? Ik kan er zelf niet bij…
Goed, azijn, volgens Oma Weet Raad. Dus ik snel naar de dichtstbijzijnde super, maar het prikt nog steeds. Beter dat ik niet duizelig word, of weet ik veel wat. Niet. Nu!
Gíftig kan ik hier van worden.
* Ja, ja, een bij is geen wesp…
