Patriottisme, het leeft niet bij mij. Ik ben blij met het land waarin ik woon, maar tróts?
Soms lijkt het of grenzen enkel bestaan om tegemoet te komen aan hen die hier wél behoefte aan hebben.
Maand: november 2018
Pakkend schrijven, in een notendop
Anekdotisch overdonderen (in de ónvoltooide tijd).
Eerzucht
Een van de voordelen van thuis offline zijn, is dat ik tijdens de fietstocht naar mijn vaste wifi-koffiestek nog even op het stukje kan kauwen dat ik op het punt sta te lanceren. In dit geval een ietwat verontwaardigde LinkedIn-oproep waarin ik pleit voor het noemen van de redacteur in het dankwoord achter in een boek, wat (in Nederland) vaker niet dan wel gebeurt. Doorgaan met het lezen van “Eerzucht”
Werkflow
Hoe meer ik in een werkflow geraak, hoe minder behoefte ik heb aan (online) afleiding.
Andersom gaat dit echter ook op: hoe meer (online) afleiding ik ‘nuttig’, hoe lastiger het wordt om in die flow te komen.
PS. Ook het schrijven van dit stukje zie ik als afleiding.
Schrijftips voor fictieschrijvers (2)
Een nieuwe, eigen site is in de maak, dus binnenkort val ik je er hier niet meer mee lastig, maar mocht je één van die 1 miljoen schrijvers in Nederland zijn: Schrijftips voor fictieschrijvers (Get Inspired by Books)
Streamen
Nee, die glitches en hick-ups tijdens het streamen komen in de verste verte niet in de buurt van het geknisper en gekraak van vinyl.
Geparfumeerde tissues
Met lavendel geparfumeerd
voor mijn én jouw genot
Toch, na één keer snuiten al geleerd
dit gaat ten koste van mijn snot
PS. Ik kreeg ‘absorptievermogen’ niet in dit versje gepropt, maar dat dus.
Droomduiding, iemand?
In mijn droom van vannacht liep ik op een balie af om mijn hts-diploma in ontvangst te nemen (er was geen ceremonie, blijkbaar). Toen ik werd genegeerd ging ik verhaal halen bij een docent, één bureau verder, die mij met een blik alsof ik z’n tijd verdeed iets zei over ‘te weinig met techniek gedaan’. Doorgaan met het lezen van “Droomduiding, iemand?”
Cappuccino’s en americano’s
Echt, ik vind het geen probleem wat langer in de rij te staan doordat je een cappuccino bestelt – ik bestel ze zelf ook, zij het níét tijdens een lezing en al helemaal niet tijdens een veel te korte pauze met een rij mensen achter me – maar mocht je net als ik een kantoorverleden hebben en gewend zijn aan automatenkoffie die alleen te drinken is met ‘melk(schuim)’ en suiker: een americano (oftewel zwarte koffie) is in de meeste koffietentjes onvergelijkbaar veel beter dan die machinale kantoordrab. En wat sneller klaar dan een cappuccino.
Dacht ik zeg het effe.
Sokkenstapel
Laat me raden. In Japan hebben ze tevens een woord voor het ruiken aan de stapel sokken naast je bed om te achterhalen welke je pas één dag hebt gedragen?
