Toen de leraar Engels op de Paulus-mavo destijds de klassenlijst afging om te zien wie wie was en ‘Robbie’ zei, vond ik dat vreselijk. Dat ik thuis nog zo werd genoemd was al irritant genoeg; ik had de overgang van basisschool naar voortgezet onderwijs willen gebruiken om voortaan ‘Rob’ te heten, maar omdat mijn moeder alle formulieren invulde…
‘Nou, dat moet denk Rób zijn,’ zei hij, gelukkig, terwijl hij me wat langer bekeek.
Gister haalde ik mijn nichtje van twee op van het kinderdagverblijf. ‘Róbbie!’ riep ze, zodra ze me zag.
Een lieve collega noemt mij RobbiedeBobbie ….
Vrolijke groet,
LikeLiked by 1 persoon
Dan mag ze (hij?) wel héél erg lief zijn, Rob!
LikeLike
Het is ook een hele lieve vrouw …
Vrolijke groet,
LikeLike