Nadat ik Thich Nhat Hanhs Wat de wereld nodig heeft had gelezen, zo’n tien jaar terug, was ik me ineens een stuk bewuster van hoe alles samenhangt; hoe we deel uitmaken van één wereld en hoe klimaat en milieu niet iets zijn wat buiten ons staat. Hierna kon ik nieuwsberichten over milieurampen en global warming niet meer horen zónder er dagen beroerd van te zijn. Het was of alle nieuws over verontreiniging eveneens mijn gedachten en gemoed verontreinigde. En nog steeds.
Ook mijn ‘strijd’ om statiegeld te heffen op álle plasticflessen heb ik daarna gestaakt, al had dat ook te maken met alle kastjes en muren waar ik heen werd gestuurd.
Momenteel houd ik me verre van slecht nieuws, ook over oorlogen. Dat kun je struisvogelgedrag noemen, maar ik ga liever onwetend en kalm door het leven dan wetend en ongerust.
Echt, zet mij maar in een kamer vol klimaatontkenners.