Zoals gewoonlijk pas ik mijn stukjes een dag later nog wat aan (en soms keil ik ze weer weg); ik blijf maar vergeten dat een tekst even moet gisten. Soms heb ik dan al wat Likes geïnd, zoals bij het stukje van gister, en voelt het wat ‘frauduleus’ er nog iets aan te tweaken.
Dacht ik zeg het maar even.
Toen ik bijna zeven jaar geleden mijn kantoorbaan verloor, was ik thuis al offline en tv-loos (en checkte ik mijn mail en Hyves op kantoor, maar dat houden we even tussen ons), dus kon ik me eindelijk op mijn stapel ongelezen boeken storten. De perfecte digital detox na een periode van vijftien jaar die ik voor mijn gevoel non-stop gamend, surfend, programmerend, chattend en tv/serie/film-kijkend had doorgebracht. Doorgaan met het lezen van “Mijn periodieke (heb je hém weer) nog-steeds-offline-stukje”
Zou ‘survival of the fittest’ tevens opgaan voor planeten?
Draait er elders een aarde beter, wie zal het weten
Als ik zie hoe mannetjeseenden, ahum, beurtelings een vrouwtjeseend verkrachten, heb ik ineens een stuk minder moeite met het eten van eendenborst.
Wil ik wel zeker weten dat het van een mannetje afkomstig is.
De neiging anderen in een hokje te stoppen is niets anders dan de neiging jezélf in een hokje te willen stoppen.
1968, de Scilly-eilanden. De achtjarige Robin vindt een dode baby op het strand. Als ze hulp gaat halen, is de baby verdwenen. Niemand gelooft haar. Twintig jaar later keert Robin terug naar het eiland om er voor eens en voor altijd achter te komen wat ze precies zag, al die jaren geleden. Al snel blijkt dat de bewoners hun redenen hebben om ervoor te zorgen dat ze nooit de waarheid zal achterhalen. Doorgaan met het lezen van “De vondeling”
Soms komt het persklaar maken van een vertaling neer op een kommaatje hier en een hen-hunnetje daar; andere keren komt er meer bij kijken, zoals het herschrijven van enkele dialogen om ze ‘echter’ te laten klinken. Doorgaan met het lezen van “De ontdekking (2)”
Zijn degenen die voor een verplichte leeslijst op het v.o. zijn niet dezelfde knakkers als zij die bij de opvoering van een klassiek muziekstuk als eerste ‘bravo!’ roepen – niet omdat ze ervan hebben genoten, maar omdat ze willen laten zien dat ze hun klassiekers kennen?
Beide beseffen vaak pas op het laatste moment dat ze zich voor mijn fietswiel bevinden.
Opschrijven schijnt stressverlagend te werken. Komt-ie: Doorgaan met het lezen van “Even luchten…”
