Dat ik zoveel dweep met thrillerschrijver Harlan Coben komt vooral door hoe hij personages van vlees en bloed op papier weet te zetten. In zijn meest recente thriller, De ontdekking (waar ik al tweemaal eerder over blogde), zit een hoofdstuk dat dit schitterend demonstreert.

Ondanks de ellende waarin hoofdpersoon Simon zich bevindt, weet hij tijd vrij te maken om een van zijn vaste klanten, een weduwe op leeftijd, te bezoeken om de boekhouding door te nemen. Veel werk heeft hij daar niet aan en meestal keuvelen ze vooral aan haar keukentafel waarop al jaren hetzelfde plastic zeiltje ligt. Vanaf zijn vaste plek aan die tafel kijkt hij naar de kalender aan de koelkast en ziet hij dertig vrijwel lege vakjes, behalve die tweede dinsdag van de maand, waarin zoals élke tweede dinsdag ‘Simon!’ staat geschreven. Met uitroepteken.