Lichte muziek

Tot mijn twintigste speelde ik elektronisch orgel, met name popsongs en jazz, en had ik les op de muziekschool in Delft. Een keer had ik een vervangende leraar die pop en jazz onder ‘lichte muziek’ schaarde. Hij gaf zelf vooral les in klassieke muziek, en doordat hij niet-klassieke muziek ‘lichte muziek’ noemde, leek hij indirect te zeggen dat alleen klassieke muziek ‘zware’ of ‘echte’ muziek was, of ‘muziek voor mensen die muziek serieus nemen’.

Daar moest ik ineens aan denken toen een recensent weer eens onderscheid maakte tussen ‘literatuur’ en ‘thrillers’.

(Hier lees je mijn mening daarover.)