(Trein)reizen en werken

(Trein)reizen en werken gaat me prima af omdat:

Je in de meeste westerse buitenlanden (waar ik tevens Oost-Europa onder schaar) veel meer Starbucks- en Coffee Company-achtige koffietentjes dan in Nederland hebt, dus waar je aan de bar kunt bestellen en vervolgens met rust wordt gelaten. En waar vaak diepe stoelen en luie banken staan, zodat ik m’n laptop daadwerkelijk op mijn lap kan plaatsen (aan een tafeltje werk ik niet fijn). Voorbeeld: in alle drie de Baltische landen heb je Caffeine – die keten is fokking geniaal! En Boedapest heeft California Coffee Company – fokking idem.

Ik in buitenlandse koffietentjes of treinen niet word afgeleid door mensen die Nederlands spreken (al was die Amerikaan bij Starbucks die z’n gespreksgenoot van luid politiek commentaar voorzag minstens zo storend).

De schommelende cadans van een trein maakt dat ik me prima kan concentreren (mits er geen Nederlanders of luidruchtige Amerikanen naast of tegenover me zitten), al leidt het uitzicht soms wel af. Indien mogelijk boek ik eersteklas; kan ik m’n benen goed kwijt en kan de treinreis me niet lang genoeg duren.

Ik zodra ik de Randstad uit ben meer lucht krijg. Thuis (Ypenburg) loop ik non-stop te gapen.

Ik geen keuze heb als ik er überhaupt even tussenuit wil. Redigeren is geen vetpot, dus ‘onbetaald verlof’ is geen optie.