Work-and-travellen

Als work-and-travellen vooral neerkomt op werken, kun je natuurlijk net zo goed thuisblijven. Helemaal als je zelfs de avonden achter je laptop doorbrengt.

Had ik dan geen nee kunnen zeggen tegen die klussen?

Nee. Niet alleen vanwege het geld, maar vooral omdat ik dit niet wílde. Een van die klussen betrof namelijk mijn tweede voor een uitgever waar ik pas sinds kort voor werk en waar ik heel graag voor wil blíjven werken. Mijn andere klus betrof een vertaalde thriller, en het ‘persklaar maken’ van vertalingen gaat over het algemeen prima als ik op reis ben, want in de regel (sorry, beetje pun intended) kom ik hierin geen inhoudelijke fouten meer tegen, hooguit (ver)taalfoutjes. Maar ditmaal bleken er wel degelijk inhoudelijke fouten in te staan en heb ik voor het eerst sinds tijden mijn deadline gemist (wat gelukkig geen probleem was, ik werk al jaren voor deze uitgever en heb hopelijk/waarschijnlijk wat krediet opgebouwd, maar toch).

Evengoed, thuis had ik die deadline vast en zeker wel gehaald omdat ik niet zou zijn ‘afgeleid’ door alle mensen die ik onderweg heb ontmoet – op reis gaat me dit altijd gemakkelijker af dan thuis, of om preciezer te zijn, overkomt me dit gemakkelijker. Wrang dus dat ik nu, inmiddels weer terug, al vier dagen zit te duimendraaien. Op dit moment snák ik naar zowel een praatje als een klus.

Snel maar weer een reisje boeken.