Lekker taaltje ook, dat Nederlands

Ondanks dat ik nu al een jaar of acht manuscripten redigeer, twijfel ik nog regelmatig over de spelling van sommige woorden, vooral als ze verwarrend veel op een ander woord lijken. Zoals:

toentertijd / indertijd

bijvoorbeeld / bij[spatie]voorkeur

re-integreren / reïncarneren

lokaliseren / locatie

kroniekschrijver / chroniqueur

kritiek / criticus

fabriek / fabricage

ruziemaken / zorgen maken (en kapotmaken / koud maken, kennismaken / duidelijk maken)

a priori / à propos

choqueren / shock

uitweiden / toewijden

spektakel / spectaculair

tekortschieten / te binnen schieten

gedachtesteuntje / geheugensteuntje (met tussen-n)

Zoek de vrucht: appel / appel (uitgesproken als appèl)

Dan nog deze verwarrende inconsequenties:

cafés / cafeetje – waarom geen cafétje?

hobby’tje / gehobbyd – waarom niet gehobby’d?

rhythm-and-blues / rock-’n-roll

Nederland – Nederlands / het Westen – westers (zonder hoofdletter)

En was het nou erop afsturen of eropaf sturen? Ik kan geen dag zonder: https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/er-voorzetsel-werkwoord

De hoek omkomen / het gebouw uit komen? Zie: https://onzetaal.nl/taaladvies/Advies/binnenkomen-binnen-komen (Desondanks schrijf ik consequent ‘de hoek om komen’).

En waarom moeten we hoelang schrijven in plaats van hoe lang, bij tijdsduur i.p.v. lengte? Je schrijft toch ook niet hoelanger het duurt?

Ook verwarrend:

Tezamen en sowieso, terwijl ze klinken als tesamen, zowiezo.

cheque / chique – één letter verschil en een totaal andere uitspraak

passie / passief – één letter verschil en een totaal andere betekenis

Een verzekering afsluiten klinkt als ‘opheffen’.

Compromitteren en compromis hebben verwarrend weinig met elkaar te maken.

En waarom is maar liefst niet één woord: maarliefs (zonder eind-t, die hoor je immers niet)?