Ruim een jaar nadat ik dit stukje schreef, over mijn droom waarin ik een kathedraal binnenloop en daar ontroerd raak door de muziek, maakte ik iets dergelijks mee in het echt.
In een klein dorpje op een klein eilandje aan de Kroatische kust klonken klassieke pianoklanken uit een klein kerkje (talk about ‘alliteratie-artillerie’). Ik liep naar binnen, zag dat alle bankjes vol zaten en vond een plekje bij de muur waar ik niemands zicht belemmerde. Na wat Chopin en List gaf de pianist nog een toegift: een schitterde interpretatie van een van mijn favoriete Dave Brubeck-nummers, ‘Take five’.