Door alle zwartepietendiscussies zouden we bijna vergeten waar het sinterklaasfeest nu eigenlijk om draait: kinderen erop voorbereiden dat niet alle goedheiligmannen ook daadwerkelijk bestaan.

Waarom ik geen smartphone gebruik en ook zeker weet dat ik er nooit een ga aanschaffen laat zich misschien wel het best illustreren door de aalscholver die ik zojuist naast het drukke kruispunt zijn gebruikelijke ‘viezemannenpose’ (borst vooruit, vleugels gespreid alsof het de panden van een regenjas zijn) zag aannemen, terwijl alle automobilisten die op groen wachtten – níét alleen de passagiers – naar hun schoot keken.

Dat mijn vader, intussen zo’n tien jaar gepensioneerd, zo vaak naar het plafond van zijn huiskamer kijkt, heeft weinig te maken met het feit dat hij zijn leven lang heeft gestukt en vooral met zijn drankinname.

Een suggestie om social media weer wat socialer te maken: alleen nog maar kunnen ‘liken’. Geen optie meer voor commentaar, ook geen duimpje omlaag. Enkel nog omhoog.

Ben je het niet eens met de post/tweet/boodschap? Schrijf je er toch zelf een? Of laat lekker gaan: in de rij voor de kassa ga je ook niet met iedereen in discussie, toch?

Wedden dat dit een hoop haatverspreiding tegengaat?

#socialmedia-antiontsporingssuggestie

 

Vijfenvijftig sorry’s

kijken me vanaf papier verwijtend aan

Voor alle keren dat ik had kunnen…

maar veilig in de kantlijn ben blijven staan

Een spread van geroosterde paprika’s, bijvoorbeeld van exemplaren die net zacht beginnen te worden (#zerowaste). Idee?

 

 

Maar uiteindelijk voel ik schaamte

Nee, spijt

Nee, toch schaamte, voor het late besef

het pijnlijk late besef

dat de muren waartussen ik mij waande

intussen waren afgebrokkeld

en al tijden terug tot puin vergaan

 

Dat ik al jaren vrij was om te gaan