Vijfenvijftig sorry’s

kijken me vanaf papier verwijtend aan

Voor alle keren dat ik had kunnen…

maar veilig in de kantlijn ben blijven staan

Een spread van geroosterde paprika’s, bijvoorbeeld van exemplaren die net zacht beginnen te worden (#zerowaste). Idee?

 

 

Maar uiteindelijk voel ik schaamte

Nee, spijt

Nee, toch schaamte, voor het late besef

het pijnlijk late besef

dat de muren waartussen ik mij waande

intussen waren afgebrokkeld

en al tijden terug tot puin vergaan

 

Dat ik al jaren vrij was om te gaan

 

Destijds, toen de I Amsterdam-letters net op het Museumplein waren geïnstalleerd, liep ik in diezelfde stad op een foodtruckfestival en meende ik – je zag die slogan nu immers óveral – ‘I am shoarma’ te lezen bij een van de trucks.

Flauw zeg, zei ik tegen mijn toenmalige vriendinnetje.

Staat ‘Lamshoarma’, schat, zei ze.

 

 

Als je echt niemand kunt vinden om met je mee te gaan.

Doorgaan met het lezen van “Klimmaatcrisis”

 

‘Tofumoe’: nadat je de tweede keer in dezelfde week iets met tofu hebt gegeten.

 

 

Vroeger klapte ik altijd dicht,

nu klap ik telkens mijn laptop open.