Olle wil dj worden, sms’te m’n broer, kun jij hem pianoles geven?

Dat zag ik niet zo zitten. Ik kan zelf amper piano spelen, ondanks al die jaren les, doordat mijn linkerarm nu eenmaal niet zo vlot is als mijn rechter. En dan zou ik mijn neefje moeten leren noten lezen zodat we van bladmuziek kunnen spelen, terwijl ik zelf nog altijd lijntjes moet tellen bij noten die boven of onder de notenbalk uit komen (doordat mijn rechter hersenhelft nu eenmaal niet zo vlot is als mijn linker). Doorgaan met het lezen van “Beats”

Kort gevoel van déjà vu, opgewekt door de ochtendnevel.

Zomervakantie. Duitsland, ons vaste vakantiepark. De dag die zich voor me uitstrekt. De vogels die zich in onze tuin laten zien, zonder dat ik eropuit hoef met mijn verrekijker – wat ik later die dag tóch ga doen, om dan lang niet zoveel vogels te spotten als ’s ochtends. Doorgaan met het lezen van “Kaiserbroodjes”

Beste kookboeken- en receptenschrijvers, een paar dingen waar ik telkens tegenaan loop:

‘Laat het deeg rijzen op een warme plek’: hóé warm? Dekbedwarm? Voorverwarmde-ovenwarm? Doorgaan met het lezen van “En dan die pit van het mes?”

Vogels lijken zich soms wel te wíllen laten zien – een zingende rietgors én een blauwborstje boven in dezelfde rietkraag, bijvoorbeeld. Hoefde ik mijn verrekijker niet eens voor mee te nemen.

Zaterdag zag ik een clubje staartmeesjes kwetterend van de ene naar de andere tak vliegen, in het Hertenkamp, en iets verderop zat een roodborstje vanaf een lage tak zo lang naar me te kijken dat het de vraag was wie nou wie bekeek; pas toen ik verder liep begon hij weer te zingen. Doorgaan met het lezen van “Vogels in Ypenburg”