Het is inmiddels vrijwel vanzelfsprekend voor mij om thuis offline te zijn, maar zojuist dacht ik ineens aan die begindagen, jaren terug, toen ik net de knop had uitgezet en het roer had omgegooid: ik ging offline én ik werd redacteur. Freelance redacteur nota bene, dus zonder vaste opdrachtgever(s) en daarmee de noodzaak mezelf continu te profileren, wat je dezer dagen nou eenmaal vooral online doet. Doorgaan met het lezen van “Nog steeds offline – nog steeds in leven”
Zomer
Eén dode mus maakt nog geen zomer.
Zoals mijn laptop thuis tikt… (2)
Ik wíl het wel, en doe het ook regelmatig, maar echt wérken in koffietentjes, bibliotheken of andere buitenshuisplekken, om over terrasjes en exotische stranden – yeah sure! – nog maar te zwijgen, lukt me niet, omdat er altijd van alles beweegt achter mijn scherm. Het gepraat om me heen los ik wel op met oordopjes en Jungletrain.net, maar ook zonder op te kijken zie ik dat er iemand voorbijloopt. Of tegenover me gaat zitten. (En dan maar hopen dat het geen bekende is.) Doorgaan met het lezen van “Zoals mijn laptop thuis tikt… (2)”
Executie
Wat drijft een president (in dit geval ene G.B.) tot het voeren van een oorlog? Welk psychologisch mechanisme gaat er schuil achter discriminatie? Hoe komen mensen tot wan- en gruweldaden, en hoe weten ze deze te rechtvaardigen? En wat zijn de vijf meest waarschijnlijke scenario’s waarin de mensheid tot een einde komt?
Zonnebrand
Hoe meer ik me met zonnebrand insmeer
Hoe minder ik vooruitbrand met dit weer
Knikken in het belang van spontaniteit
Ik maak geregeld mee dat iemand iets gevats of grappigs zegt – althans, zo kijken ze er dan bij – waarna ik al knikkend en glimlachend probeer te begrijpen wat ze eigenlijk bedoelen, en of er sarcasme in het spel is, en of ik mijn eigen onzekerheid misschien terugzie in zijn of haar blik waaruit zou kunnen blijken dat ze ook maar een cliché opdissen. Doorgaan met het lezen van “Knikken in het belang van spontaniteit”
Tijd (3)
Aan mijn vakantie heb ik een magische gave overgehouden: ik kan nu tijd maken!
En dat is nog niet alles: ik kan het ook voor jou.
19/7/18: Helaas, het bleek een tijdelijke gave.
Bevrijd van sociale verplichtingen
Lijkt me dat reisschrijfster Iris Hannema via haar stuk in de Sir Edmund van 16 juni – ‘Blijvend is de geruststelling van het opstijgen vanaf een startbaan. Gisterochtend […] verliet ik Nederland weer in opwaartse beweging en daarmee bevrijdde ik me op een van de makkelijkst mogelijke manieren van alle sociale verplichtingen’ – een twééde manier heeft gevonden om zich van haar sociale verplichtingen te bevrijden.
Ik heb je gemist
Derde gemiste oproep van een onbekend nummer binnen een week, en geen bericht achtergelaten. Waarschijnlijk een callcenter, maar stiekem hoop ik dat jij het was. Doorgaan met het lezen van “Ik heb je gemist”
De bron van alle strijd (althans, van veel)
Dáár heb je de bron van al het strijden
We willen ons meten en wegen
om zodoende onze grenzen te weten
Waarna we ons, van ons eigen bewust
van de ander voelen gescheiden
