Intussen heb ik The Constant Gardener weer opgepakt. Le Carré weet zijn personages via de kleinste details tot leven te wekken en het zijn zíj die me telkens weer een bladzijde doen omslaan – al gaat dit wat trager dan gebruikelijk doordat ik veel woorden moet opzoeken. Elk geval verrijk ik zo mijn Engelse woordenschat.
Anthony Doerrs All the Light We Cannot See heb ik terug in de kast gezet. Doorgaan met het lezen van “Boekenboekenboekenboeken (2)”
Als Knight Rider-fan vond ik het echt héél raar om Michael Knight (‘the Hoff’) ineens zingend op een praalwagen in een Duitse commercial voor een pretpark te zien (‘I’ve been looking for freeeeedom’).
Als ik vroeger niet kon slapen ging ik naar de woonkamer, waar mijn ouders vaak nog tv zaten te kijken, en klonk daar meestal de stem van Mies Bouwman. Geen vrouw ter wereld heeft zo’n gemoedelijke, lieve stem als zij had. Doorgaan met het lezen van “Tv-momenten van vroeger die me zijn bijgebleven”
Literatuur is bij machte een fictief, of werkelijk bestaand maar bij de lezer onbekend personage tot leven te wekken.
Als je echt niemand kunt vinden om met je mee te gaan.
Óf je het zo kunt zeggen weet ik niet, maar ík zeg het voortaan zo:
Mijn lasagne staat heerlijk te bubbelen in de oven.
Mijn #ikleesthuis-lijstje tot nu toe:
‘Tofumoe’: nadat je de tweede keer in dezelfde week iets met tofu hebt gegeten.
Mijn #ikleesthuis-tip:
Natuurlijk kun je een boek in elke houding lezen – benen over elkaar geslagen, liggend et cetera – maar probeer het eens op de volgende manier. Op mij heeft het vaak een ontspannend effect en het is hoe ik het liefst de dag begin, en eindig. Doorgaan met het lezen van “Ikleesthuistip”
Margriet, het is alweer even geleden, maar ik weet het nog steeds dus heb ik er écht spijt van. Doorgaan met het lezen van “Jurassic Park”
Wat is het tegenovergestelde van empathie? Haat? Desinteresse? Walging? Sadisme? Desidentificatie? Doorgaan met het lezen van “Desidentificatie”
