Tag: angst

Mensen die je niet kent

~ Rob ~ 1 reactie

Na de aanslagen in Parijs, eind 2015, heb ik de knop uitgezet. En de krant opgezegd. En ben ik helemaal gestopt het nieuws te volgen. Als ik een linkje krijg naar nu.nl of een andere nieuwssite klik ik hem meestal niet aan.

Ik wilde en wil me niet langer zorgen maken of angst voelen om dingen waar ik he-le-maal niets aan kan doen. Los van een knoop in m’n maag veroorzaakt dit een gevoel van machteloosheid. En in het geval van een aanslag: een hekel aan de daders. Een hekel aan mensen die ik niet ken.

Dat laatste, besefte ik gister ineens, is iets wat terroristen en ik gemeen hebben.

 

Zeepkist

~ Rob ~ 1 reactie

Enerzijds wil ik je vermaken met mijn blog. Met een rijmpje, een woordgrapje en af en toe een ‘kijk mij eens in m’n blote reet staan’.

Anderzijds gebruik ik mijn blog als zeepkist waarop ik mijn ideeën verkondig over liefde, angst, remmingen en verborgen drijfveren. Daar denk ik veel over na, en door erover te bloggen dwing ik mezelf die gedachten zo scherp mogelijk te verwoorden. Dat verheldert en lucht op.

Vaak schrijf ik dan in de ‘ons’-vorm, terwijl ik natuurlijk alleen namens mijzelf kan spreken. Dit zou ik misschien wat vaker mogen benadrukken om te vermijden dat ik betweterig overkom. Dus bij dezen.

Overtuigingen

~ Rob ~ Plaats een reactie

Volgens mij houden we vast aan overtuigingen omdat ze ons zekerheid en veiligheid bieden, en op z’n minst gemoedsrust. Overtuigingen over wat ons na de dood te wachten staat, bijvoorbeeld. Afwijkende overtuigingen brengen onze zekerheid aan het wankelen. Weg gemoedsrust.

Het zijn naar mijn mening niet de verschillen zelf die onze gemoedsrust wegnemen, maar het feit dat er verschillen zíjn. Dit herinnert ons eraan dat een overtuiging geen vaststaand feit is; geen zekerheid biedt. Dat een overtuiging niets anders is dan een opgetuigde aanname.

Daardoor botsen religies met elkaar, ondanks dat ze in grote lijnen hetzelfde verkondigen en alleen in de details verschillen. Doordat er verschillen zíjn, worden zekerheden en gemoedsrust ondermijnd. De gevolgen van deze botsingen hoef ik niet toe te lichten, die halen dagelijks het nieuws. Al eeuwen.

De paradox: om ons veilig te voelen houden we ons vast aan overtuigingen, maar het vasthouden hieraan creëert juist ónveiligheid.

Vrede

~ Rob ~ Plaats een reactie

Zolang veiligheid moet worden afgedwongen, houden we onbewust vast aan dreiging, aan angst: afgedwongen veiligheid is onderdrukte angst. Zolang veiligheid niet vanzelfsprekend is, kunnen we geen vrede ervaren – enkel kortstondig, als opluchting.

Veiligheid is niet hetzelfde als vrede. Vrede gedíjd in veiligheid. Veiligheid is de vruchtbare bodem waarin vrede tot bloei komt. Vrede is de glimlach van een onbekende, ‘dankjewel’ en ‘sorry’ kunnen zeggen, iemand voorlaten bij de rij voor de kassa als hij alleen maar een pot pindakaas in z’n mandje heeft. Vrede is liefde.

Vrede is geen toekomstbeeld. Het bestaat enkel hier en nu. Daarom is veiligheid een basisvoorwaarde: angst trekt je uit het moment.

Angst

~ Rob ~ Plaats een reactie

Eerder schreef ik over hoe ik mijn kalmte bewaar. Of over mijn struisvogeltactiek, ’t is maar hoe je het bekijkt.

Vlak daarna, sinds november vorig jaar, ben ik geheel gestopt met het volgen van het nieuws. Het journaal keek ik al een tijdje niet meer, evenals nu.nl, maar sinds Parijs probeer ik ook de kranten te omzeilen – wat nog best lastig is, die krengen liggen óveral! Mijn zaterdagsabonnement heb ik niet opgezegd, maar daarvan lees ik alleen nog de bijlagen, en in wificafés zoek ik een krantenvrij plekje uit. Als iemand dan een uitgelezen krant naast me neer laat ploffen, schuif ik hem geïrriteerd van me vandaan. Ik praat hier met niemand over, om een ‘Dus je hebt nog niet gehoord dat…’ te vermijden.

Angst laat mensen nou eenmaal rare dingen doen.