Ik heb zo veel nachten liggen knarsetanden van de geldzorgen, dat ik, toen ik eindelijk uit het rood was, vervolgens wakker lag van de kiespijn. Doorgaan met het lezen van “Rijkdom”
Tag: angst
Mensen die je niet kent
Na de aanslagen in Parijs, eind 2015, heb ik de knop uitgezet. En de krant opgezegd. En ben ik helemaal gestopt het nieuws te volgen. Als ik een linkje krijg naar nu.nl of een andere nieuwssite klik ik hem meestal niet aan.
Ik wilde en wil me niet langer zorgen maken of angst voelen om dingen waar ik he-le-maal niets aan kan doen. Los van een knoop in m’n maag veroorzaakt dit een gevoel van machteloosheid. En in het geval van een aanslag: een hekel aan de daders. Een hekel aan mensen die ik niet ken.
Dat laatste, besefte ik gister ineens, is iets wat terroristen en ik gemeen hebben.
Uitblinken
Plotseling viel het kwartje
Dáár komt dus dat streven vandaan
Het is de angst om niet te pieken
Nu niet, nooit niet
Om nergens echt in uit te munten
Nu niet, nooit niet
Zo kwam ik tot het besluit
Ik blink voortaan
in bescheidenheid uit
Hebzucht
Hebzucht komt voort uit de angst dat anderen je tekort zullen doen; een angst die zich in je vingers neigt te nestelen.
Zeepkist
Enerzijds wil ik je vermaken met mijn blog. Met een rijmpje, een woordgrapje en af en toe een ‘kijk mij eens in m’n blote reet staan’.
Anderzijds gebruik ik mijn blog als zeepkist waarop ik mijn ideeën verkondig over liefde, angst, remmingen en verborgen drijfveren. Daar denk ik veel over na, en door erover te bloggen dwing ik mezelf die gedachten zo scherp mogelijk te verwoorden. Dat verheldert en lucht op.
Vaak schrijf ik dan in de ‘ons’-vorm, terwijl ik natuurlijk alleen namens mijzelf kan spreken. Dit zou ik misschien wat vaker mogen benadrukken om te vermijden dat ik betweterig overkom. Dus bij dezen.
Stilte (3)
Alsof een ieder
de stilte
op z’n eigen wijze
wil vermijden
Wil je zo
de confrontatie
met jezelf omzeilen?
Of vrees je juist
dat je jezelf verliest?
Angst (2)
Achter jouw behoefte de wereld te laten zien dat je nergens bang voor bent, gaat de angst schuil dat de wereld hier anders over denkt.
Boeien
Bij mij op de sportschool loopt een man – ik noem hem even Gert – die er alleen lijkt te komen om te kletsen. ‘Loopt’ is niet het juiste woord trouwens. Hij zit op een van de fitnesstoestellen te wachten op een slachtoffer. Eenmaal beet – ik heb het zelf ondervonden – laat hij niet meer los. Doorgaan met het lezen van “Boeien”
Overtuigingen
Volgens mij houden we vast aan overtuigingen omdat ze ons zekerheid en veiligheid bieden, en op z’n minst gemoedsrust. Overtuigingen over wat ons na de dood te wachten staat, bijvoorbeeld. Afwijkende overtuigingen brengen onze zekerheid aan het wankelen. Weg gemoedsrust.
Het zijn naar mijn mening niet de verschillen zelf die onze gemoedsrust wegnemen, maar het feit dat er verschillen zíjn. Dit herinnert ons eraan dat een overtuiging geen vaststaand feit is; geen zekerheid biedt. Dat een overtuiging niets anders is dan een opgetuigde aanname.
Daardoor botsen religies met elkaar, ondanks dat ze in grote lijnen hetzelfde verkondigen en alleen in de details verschillen. Doordat er verschillen zíjn, worden zekerheden en gemoedsrust ondermijnd. De gevolgen van deze botsingen hoef ik niet toe te lichten, die halen dagelijks het nieuws. Al eeuwen.
De paradox: om ons veilig te voelen houden we ons vast aan overtuigingen, maar het vasthouden hieraan creëert juist ónveiligheid.
Geweld
Tragisch, dekt nauwelijks de lading
als je bedenkt waar geweld op is gericht
Onze onderlinge verschillen weg te vagen
opdat wat we het meeste vrezen wordt gedicht
