… wisten m’n hardloopschoenen me tóch weer te strikken.
… wisten m’n hardloopschoenen me tóch weer te strikken.
Zzp-dilemma’s: hoe laat ga ik hardlopen? Doorgaan met het lezen van “Hardlopen (7) / Dilemma’s”
Al rennend blijf ik mijn gedachten voor.
Zoals ongeveer de helft van alle hardlopers loop ik op fietspaden aan de rechterkant. Zo heb ik dat geleerd toen ik nog met een clubje liep, al kan ik deze regel nergens online terugvinden en laat Veilig Verkeer Nederland het, bij navraag, over aan het verkeersinzicht van de loper. Doorgaan met het lezen van “Rechts vs. links”
Tegen alle kutsmoezen die ik weet te verzinnen om níét te gaan, staat dat ik nog nóóit spijt heb gehad als ik wél ben wezen rennen.
Het fijne van een vast hardlooprondje is dat ik dan kan verdwalen in gedachten.
Ineens een hardloopblessure. Voor ’t eerst. En ik denk dat ik weet hoe het komt.
Tijdens het rennen was ik me van alles aan het voorstellen, waardoor mijn hoofd en lijf niet op dezelfde plek waren. Alsof mijn benen m’n gedachten probeerden bij te houden.
Waarschijnlijk herken je dit: als je druk aan het nadenken, anticiperen of verheugen bent, dan doet je lijf mee. Mijn spieren kregen dus dubbele en tegenstrijdige signalen, waardoor m’n knie er niets meer van snapte en – au! – op slot schoot.
Voortaan ga ik proberen wat mindfuller te rennen. Of juist mindleger.
Terwijl ik mijn rondje ren, rolt de wereld onder me door.
Tijdens het hardlopen stijgt de moed op uit m’n schoenen.
Hardlopen houdt me met beide benen op de grond.