Die koffiedates met collega’s bevallen me príma. Een uurtje, soms twee, een-op-een, aan de koffie, kletsen over het werk, de voor- en nadelen van freelancen, tarieven, opdrachtgevers, noem maar op. Zo ben ik op m’n best, krijg ik niet de kans me af te vragen waar ik het nóú weer over moet hebben. Doorgaan met het lezen van “Een avondje de diepte in”
Tag: koffie
Cappuccino’s en americano’s
Echt, ik vind het geen probleem wat langer in de rij te staan doordat je een cappuccino bestelt – ik bestel ze zelf ook, zij het niet na twaalven, níét tijdens een lezing en al helemaal niet tijdens een veel te korte pauze – maar mocht je net als ik een kantoorverleden hebben en gewend zijn aan automatenkoffie die alleen te drinken is met ‘melk'(schuim) en suiker: een americano (oftewel zwarte koffie) is in de meeste koffietentjes onvergelijkbaar veel beter dan die machinale kantoordrab. En wat sneller klaar dan een cappuccino.
Dacht ik zeg het effe.
Service at the bar
Ik zou er haast een digital nomad voor worden: in buitenlandse steden als Berlijn, Praag, Bratislava en Boedapest stikt het van de cafés waar je ongestoord kunt werken, vanwege het ‘service at the bar’-concept.
Hier in Delft kun je naar mijn weten enkel bij de Coffee Company of de Starbucks op het station je koffie bij de bar bestellen. Cruciaal als ik wil werken, omdat ik dan niet telkens ‘Nee bedankt’ hoef te zeggen, of me verplicht voel nog een koffie te bestellen terwijl ik de vorige nét op heb – in sommige cafés wordt me tijdens mijn laatste slok al gevraagd of ik nog iets had gewenst, dat is zelfs irritant als je níét werkt.
In Den Haag heb ik iets meer keuze. Naast twee Coffee Company’s is er een Coffee Fellows (zeg maar de Duitse Coffee Company, maar dan met ‘zeepsop-cappuccino’s’ à la Starbucks) en de Koninklijke Bibliotheek (eigenlijk geen keuze, omdat je geen drinken mee de studeerzaal in mag nemen). Maar nu het kouder wordt en ik wat minder ver wil fietsen, had ik graag wat meer laptopvriendelijke koffietentjes in Delft gezien. En niet alleen koffietentjes: op donkere winteravonden zou ik best even warmpjes tussen andere laptoppers willen kruipen, met een donker biertje binnen handbereik. Om te werken hoor, begrijp me niet verkeerd.
Trouwens, aan alle horeca-ondernemers die dit lezen: als ik ongestoord kan werken, betaal ik graag wat meer voor mijn drankje of snack. Geen probleem, als ik mijn huis heb verkocht.
Boekencafé (2)
Nogmaals: how’bout een café waar ik ’s avonds mijn laptop kan openklappen tussen andere laptoppers, zoals ik dat overdag in koffietentjes doe. Een café met een lange tafel en een paar luie stoelen en banken, à la Starbucks en de Coffee Company. Een café waar ik in m’n eentje naartoe kan om daar te lezen of nog wat te werken, zónder dat ik als excentriekeling word bekeken (zoals die paar keer dat ik mijn laptop mee naar de kroeg nam). Doorgaan met het lezen van “Boekencafé (2)”
Om een praatje verlegen
Dat verlegenheid geen constante is maar een variabele ontdekte ik eind maart, toen ik voor de tweede maal met een groepje collega-freelancers in Utrecht had afgesproken. Ieder vertelde waar hij of zij mee bezig was en toen het mijn beurt was, verstrakte mijn kaakspieren en kon ik nog net ‘Ik moet even naar het toilet’ uitbrengen. Terwijl ik dus geen hoge nood had. Doorgaan met het lezen van “Om een praatje verlegen”
Helaas
Eergister trok ik eindelijk de stoute schoenen aan en vroeg ik een van mijn opdrachtgevers om tariefsverhoging. Helaas, zei hij, we hanteren vaste tarieven.
Gister had ik een nieuwe koffiestempelkaart nodig. Helaas zijn ze iets duurder geworden, verontschuldigde de barista zich, met een blik alsof ze voorgaande had meegekregen.
Wifisignaal
Ik verdenk dit koffietentje ervan dat ze het wifisignaal knijpen zodra er te veel laptoppers zitten die te lang wachten met bestellen.
Afleiding (2)
De gemiddelde mede-Zelfstandige Zonder Kantoor die ik spreek in een van de koffietentjes waar ik een uurtje per dag zit te werken lijkt daar te komen omdat hij of zij zich thuis niet kan concentreren. ‘Thuis ga ik eerst opruimen/netflixen/gamen,’ hoor ik regelmatig.
Heb ik zelf geen last van. Thuis heb ik totaal geen afleiding – geen Netflix, geen spelcomputer of games op m’n laptop – noch de behoefte mijn huis op te ruimen voor ik aan de slag ga.
Ja oké, er staat een piano… maar waar laat ik dan die stapel wasgoed op het krukje?
Starbucks
Er wordt weleens geklaagd over al die Starbucks-vestigingen. Oké, de gemiddelde winkelstraat in Boekarest is bijna niet meer te onderscheiden van die in Berlijn of Madrid (waar de Mc, H&M, King en KFC eveneens debet aan zijn), maar eerlijk gezegd ben ik maar wát blij met Starbucks als ik rondreis: kan ik tenminste even op adem komen in een luie stoel, zónder iets te hoeven bestellen; na die ene ‘large’ (de kleinste) filterkoffie dan. Die je trouwens kunt laten refillen – waar ik ook écht gebruik van zou maken als hun koffie wat beter te zuipen was.
Boekencafé
Ik schrijf dit op een zondagavond, thuis op de bank. Diezelfde bank waarop ik heel wat uren per dag doorbreng. Een heerlijke bank, met stevige, rechte rugzitting zodat ik niet in slaap sukkel tijdens het werken, wat me op m’n vorige, een Zweedse Karlanda, regelmatig overkwam. Maar daar gaat het nu niet om…
Het liefst zou ik nu een kroegje in duiken. Niet om te ouwehoeren, maar om te lezen of nog wat te werken. Of om dit stukje af te tikken. Overdag kan ik m’n hart ophalen bij diverse koffietentjes, maar ook ’s avonds zou ik soms nog even willen lezen of laptoppen in gezelschap van andere lezers en laptoppers. En dan met in plaats van een cappuccino zo’n andere schuimende rakker ernaast.
Kan toch in elke kroeg, zou je zeggen, maar ik weet inmiddels dat je bekijks trekt als je daar in je eentje gaat zitten lezen.
Iemand? Tips? Eerste biertje trakteer ik, maar ik neem wel m’n laptop mee 😉
