Treffend verheffen.
Tag: poëzie
Moeilijke poëzie
Mijn antipathie (ik schreef eerst apathie) tegen moeilijke – dus niet-rijmende en niet-‘klinkende’ – poëzie werd flink opgestookt toen een ‘veelbelovende’ dichter (haar naam ben ik vergeten ) zo’n twee jaar geleden in de Volkskrant sprak over ‘al die bagger online die voor poëzie moet doorgaan’. Daarboven stond haar gedicht. Een kluwen woorden waarin ik nog geen draadje kon ontwaren, laat staan een rode. Maar ik zal het wel niet helemaal begrepen hebben. Doorgaan met het lezen van “Moeilijke poëzie”
Poëzie (5)
Heus
Veel poëzie
is mij iets te pretentieus
Dichter
Dus als ik het goed heb begrepen mag je jezelf pas dichter noemen zodra je andermans gedichten – ‘En nee ik ga geen namen noemen’ – als bagger bestempelt?
Herfst
Bij voorbaat vergeefs
van poëzie te verlangen
de herfst
gelijk een bonte ekster
tussen koperkleurig blad te vangen
Poëzie (3)
Is dat ook poëzie?
Als ik door het raam van mijn koffiestek
aan de overkant een vrouw met diadeem
een patatje-met naast een cactus eten zie?
Poëzie (2)
Poëzie voor leken
Een zin met rare
knippen zonder enkel
leesteken
Waterdicht
Ik probeerde te bevatten
waarom rijm ontbreekt
in menig zogenaamd gedicht
Misschien om aan de indruk te ontsnappen
dat voor dwangrijm is gezwicht?
Zelf meen ik, als leek
Niet gerijmd, niet waterdicht
Poëzie
Poespas, zonder rijm
Diepzinnigheid als lijm
Elk lapje schone schijn
schijnt poëzie te mogen zijn
