Heus

Veel poëzie

is mij iets te pretentieus

 

Bij voorbaat vergeefs

van poëzie te verlangen

de herfst

gelijk een bonte ekster

tussen koperkleurig blad te vangen

 

Is dat ook poëzie?

Als ik door het raam van mijn koffiestek

aan de overkant een vrouw met diadeem

een patatje-met naast een cactus eten zie?

Ik probeer reeds te bevatten

waarom rijm ontbreekt

in menig zogenaamd gedicht

Misschien om aan de indruk te ontsnappen

dat men voor dwangrijm is gezwicht?

Zelf meen ik, als leek

Niet gerijmd, niet waterdicht

Poespas, zonder rijm

Diepzinnigheid als lijm

Elk lapje schone schijn

schijnt poëzie te mogen zijn