Terwijl ik terugdacht aan mijn trip naar Napels vond ik ineens de analogie die ik zocht om mijn theorie over onbereikbaarheid te verduidelijken. Rij je even mee?

In Napels toeteren en tieren automobilisten al bij het minste geringste. Het kan inderdaad irritant zijn als de auto voor je treuzelt (een Nederlandse toerist, misschien?) of zonder richting aan te geven ineens rechts afslaat, maar de frustratie ontstaat volgens mij, mede, doordat je je irritatie of onbegrip niet kunt overbrengen of uiten. De afstand, of beter gezegd, de onbereikbaarheid van de ander is de bron van die frustratie. Niet mijn… ik bedoel het gestuntel van je voorligger. Doorgaan met het lezen van “Onbereikbaarheid”