En wat denkt Zwarte Piet zélf eigenlijk, als hij een man in dezelfde tint – maar dan van nature – aan ziet komen lopen?
En wat denkt Zwarte Piet zélf eigenlijk, als hij een man in dezelfde tint – maar dan van nature – aan ziet komen lopen?
Het filmscript moet ik nog schrijven, maar de titel staat al vast: Hartenzeer en marsepein.
Soms heb ik van die grillen
Kan ik plots níéts anders willen
dan zachtjes bijten in jouw marsepeinen billen
Ik geloofde ook, ooit. Heel toegewijd zelfs. Anderen, die inmiddels van hun geloof waren afgestapt (en dat werden er steeds meer), probeerde ik te overtuigen.
Toen bij míj de eerste twijfels opkwamen, wilde ik er simpelweg niet aan toegeven. Stel je voor: de schaamte! Ik werd nóg fanatieker. Maar toen ik ongeveer acht, negen jaar oud was, moest ik m’n goedheilige strijd toch écht opgeven.
Omdat hij ’s nachts het dak op moet
doet Sint zich flink aan koffie tegoed
En drinkt hij naast zwart
ook met schuim, verfraaid met art
Overdag aan het dichten
om zijn aandacht op iets leuks te richten
Alle schoenen immers al ’ns voorzien
en zelden een tevreden gezicht gezien
Om alle grijpgrage handjes te bedienen
kan Sint níét meer zonder cafeïne
Zo mijmert hij tussen de daken door
Waar doe ik ’t eigenlijk nog voor?
Liever is hij aan het woordhouwen
dan bodemloze putten vol te stouwen
Een beetje brutaal uit de hoek
komt hij met ’t volgende verzoek
Zet u behalve uw schoen
ook eens een bakkie voor die ouwe Kapoen?