Zelfrijdende auto’s
kunnen mij niet snél genoeg arriveren
Hoeven al die achter-het-stuur-appers
niet langer te verzuimen eerst te parkeren
Tag: smartphone
Sociale media (2)
Gaan al die sociale media niet ten koste van je sociale leven?
Handig, of ironisch?
Een app die je helpt te focussen door alle andere apps tijdelijk uit te schakelen.
Groen licht
Weet iemand een app die een seintje geeft wanneer het verkeerslicht op groen springt?
Smartphone (5)
In de nieuwe Samsung-reclame zie je een vader die zijn smartphone tussen hem en zijn pasgeboren baby plaatst. Niet alleen mist hij daardoor het moment, maar het eerste wat zijn kindje ziet, is een zwart rechthoekig ‘censuur’-balkje voor zijn vaders gezicht.
Een ervaring kún je niet vastleggen. Enkel beleven.
Of missen.
Procrastinatie
Procrastinatie. Een paar maanden terug had ik er nog nooit van gehoord; de spellingchecker in Word trouwens ook niet. Inmiddels weet ik dat het neerkomt op ‘de neiging tot afleiding, tot uitstel’. Die neiging heb ik als ieder ander, vooral op momenten dat ik iets moeilijks, vervelends of saais moet doen. Doorgaan met het lezen van “Procrastinatie”
Puttertjes
Hierom heb ik dus geen smartphone, en zal ik ook niet zo snel op een e-bike stappen. Net fietste ik naar de bibliotheek (waar ik overigens wel mijn laptop openklap in plaats van een boek) en zag ik onderweg twee puttertjes rondscharrelen op de grond.
Ik keerde om om er nog een keer langs te fietsen. Ze vlogen op en belandden beide op een lage tak van een jong boompje waardoor ik, terwijl ik erlangs fietste, van heel dichtbij hun bonte rood-wit-zwarte koppies tussen de witte bloesem zag.
Dit had ik anders vast gemist.
(En nee, ik heb er geen foto van gemaakt.)
ROMO
Relief of missing out. Heerlijk.
(On)geduld
Volgens mij is ongeduld de keerzijde van welvaart. Specifieker: van de gewenning alles on demand te kunnen krijgen. Kan dit namelijk een keer niet, verdraag je dit slechter dan wanneer je gewend bent te wachten.
Eerder schreef ik over het ‘brievenbusgevoel’: tot ongeveer mijn twintigste was het vanzelfsprekend dat je maar één keer per dag post kreeg. Zat die brief waar ik met smart* op wachtte er niet bij, had ik geen andere keuze dan te wachten tot de volgende dag. Toen was geduld heel gewoon. Een pluspunt, meen ik. Doorgaan met het lezen van “(On)geduld”
Onrust
De student naast me in de KB kan geen seconde stilzitten. Eén bonk zenuwen.
Zo’n fase heb ik ook gehad. Onrust, denk ik achteraf gezien. Dubbel gelaagde onrust, doordat ik niet wist waar die vandaan kwam. Met zenuwtics (vroeger) en piekeren (later) tot gevolg. Om te ontsnappen aan die onrust verloor ik mezelf vaak in fantasieën. Noem het maar dagdromen.
De jongen pakt om de paar tellen zijn smartphone. Dat geldt trouwens voor de meeste studenten hier. Waar mijn dagdromen nog beperkt werden door mijn voorstellingsvermogen biedt een smartphone een oneindige hoeveelheid afleiding. En niet alleen afleiding, ook ándermans onrust.
Noem het maar vooruitgang.
